Dzieci wygnane recenzja

Czym jest dla ciebie tragedia? Zapytał jeden z rozmówców autorki. Zepsuty telefon? Spóźnienie na autobus czy tramwaj? Brak słuchawki, kiedy słyszysz płacz dziecka, a może brak na półce twojego ulubionego mleka sojowego? A jeśli powiem Ci, że tragedia jest, gdy od kilku dni nic nie jadłeś, kiedy jest ci minus 30 stopni i śnieg pod okiennice, a ty musisz iść do pracy w sandałach i cienkich rajstopach. Czym jest dla ciebie tragedia?

"Dzieci wygnane" to zbiór kilku historii starszych już osób, które w wieku kilku lat zostały brutalnie wyrwane z korzeniami i trafiły w odległe rejony Syberii. Każda z opowieści to jak niezabliźniona rana w sercu. Choć minęło tyle lat i wspomnienia wciąż są żywe, powodują na nowo bolesne wspomnienia. Nie da się zapomnieć o strachu, bólu i tęsknocie. O głodzie, niewyobrażalnym mrozie i poczucie bezradności. Bo jak mieć siły, kiedy na twych barkach spoczywa odpowiedzialność na całej rodzinie. A masz dopiero osiem lat. Kiedy nie masz się komu pożalić na swój los i wszystkie emocje tłumisz głęboko w sercu.

Autorka z niezwykłym oddaniem, ale również z poszanowaniem historii za pomocą tych niezwykłych historii maluje przed czytelnikiem ten brutalny obraz tamtych lat. To niezwykle co ci ludzie przeszli. Wieloletnia tułaczka, poczucie osamotnienia i niepewność jutro była ich codziennością. Nie da się przejść obojętnie obok tych historii, a tym bardziej je ocenić. Nie mogę stwierdzić czy mi się ta książka podobała, czy też nie. Poddawać ocenie można fikcję, a nie wojenne wspomnienia, które mimo upływu wielu lat wciąż wywołują łzy i przypominają o najtragiczniejszych chwilach. Śmierci członka rodziny, przyjaciela, czy sąsiada, którzy na zawsze spoczęli na wypełnionej krwią ziemi. Dzieci wygnane" to także ogromne podziękowania dla tych wszystkich, którzy służyli pomocą. Nauczyciele, wychowawcy, czy zwykli ludzie, którzy bezinteresownie podawali pomocną dłoń w chwili, gdy upragniona wolność była na wyciągnięcie ręki.

To kolejna pozycja z serii Prawdziwe historie, które złapała mnie za serce i wywołała wzruszenie. A to świadczy o niesamowitym przekazie tej pozycji.