Gdzie śpiewają raki recenzja

Karolina Północna, małe miasteczko Barkley Cove, a tuż obok niego mroczne bagna. Kya mieszka w starej chacie, wśród mokradeł, ze starszym rodzeństwem i rodzicami. Regularnie bici i poniewierani przez pijanego ojca, dziewczynkę po kolei opuszczają kolejni spośród bliskich jej ludzi. Najpierw pozostawiona na pastwę okrutnego ojca, później zmuszona radzić sobie zupełnie sama, Kya nawiązuje niezwykłą więź z otaczającą ją naturą. Wyśmiewana i wytykana przez mieszkańców miasteczka, do minimum ogranicza wyjazdy poza bagna. Jej przyjaciółmi i powiernikami są mewy, sąsiadami czaple i żurawie. To bagna ją żywią, chronią i utrzymują przy życiu.

Nieposkromiona potrzeba bliskości pcha ją jednak w końcu w ramiona mężczyzny. Kya nie ma pojęcia, jak wiele będzie kosztowała ją ta decyzja. Czy będzie zmuszona na zawsze opuścić swoją ukochaną krainę? Jak skończy się dla dziewczyny próba otworzenia się na świat?

"Gdzie śpiewają raki" to książka, w której opowieść snuje się powoli, niczym poranne mgły nad mokradłami. Od pierwszych słów urzekł mnie klimat tej powieści. Jest to historia o determinacji i o niezachwianej woli przetrwania. Jak bardzo krzywdzące mogą być niepoparte żadnymi faktami przekonania? Czy ludzie odrzucili Kyę bo była dziwna, czy może wręcz przeciwnie, była inna, bo została odrzucona? Kim byłaby Dziewczyna z Bagien, gdyby ktoś w dzieciństwie wyciągnął do niej rękę? Przez chwilę czułam zawód, że po ciekawej, utrzymującej atmosferę niepewności opowieści, autorka zafundowała nam tak przewidywalne zakończenie. A jednak nie! Okazuje się, że człowiek może skrywać w zakamarkach duszy i umysłu tajemnice, których nie zdradza nikomu, czasem nawet sam do siebie ich nie dopuszcza. Jest to historia o poszukiwaniu własnej tożsamości, o pragnieniu bliskości i miłości mimo obaw i odniesionych porażek. Jednocześnie obserwujemy wspaniałą symbiozę, jaka może powstać między człowiekiem a przyrodą. To nie jest zwykła powieść obyczajowa. Ma ona w sobie coś wręcz baśniowego, choć jednocześnie tak bardzo ludzkiego i bliskiego ziemi. Pozostawia po sobie nastrój refleksji...Cieszę się, że trafiła w moje ręce.