Kraj, gdzie nigdy się nie umiera recenzja

Wczoraj sięgnęłam po książkę Orneli Vorpsi "Kraj, gdzie nigdy się nie umiera". Jest to debiut albańskiej artystki i pisarki.

Osobiście interesuję się trochę Albanią, więc rzeczywistość przedstawiona w książce nie była dla mnie aż tak wielkim zaskoczeniem. Chciałam poznać świeże spojrzenie na ten kraj, zobaczyć go oczami mioch znajomych. Postanowiłam zrobić wśród nich sondę. Na pytanie "Gdzie leży Albania ?", większość odpowiedziała: "Eeeee... Gdzieś w Azji... ?"

Byćmoże właśnie dlatego Ornela Vorpsi pisze o swojej ojczyźnie. A przeciez prowadzi nwe życie we Francji, mogłaby zapomnieć o kraju nad Morzem Adriatyckim. Vorpsi mimo wszystko uparcie i zdecydowanie przedstawia albańską rzeczywistość. Właśnie albańską - pisze o kraju zapomnianym przez świat. Tym samym wyłamuje się z powszechnej tendencji pisania o sercowych tarapatach kobiet sukcesu z wielkich metropolii. Duży plus.

"Kraj, gdzie nigdy się nie umiera" to książka - wspomnienie. Autorka z perspektywy dziecka opisuje własne przeżycia z dzieciństwa. "Żyj, a będą cię nienawidzić, umrzyj, a będą cię opłakiwać" - ten cytat chyba najtrafniej obrazuje klimat życia w kraju, gdzie tłem jest komunizm, ateizm i więźniowie polityczni. Język jest jasny, żywy, niepretensjonalny. Co najważniejsze, relacje wydają się być szczere, okraszone bardzo osobistymi refleksjami. To wszystko sprawia, że książkę wprost "połyka się", a nie czyta. Doskonała na grudniowe wieczory.