Gdzie kończy się cisza? recenzja

Czterdziestotrzyletnia Sue Jackson i jej mąż Brian są rodzicami piętnastoletniej Charlotte, która leży w szpitalu w stanie śpiączki. Lekarze są bezsilni, ponieważ według nich nie ma już żadnych medycznych przeciwwskazań, aby dziewczyna mogła odzyskać świadomość, ona jednak nadal nie chce się wybudzić. Matka nastolatki zaczyna podejrzewać, że problem ma podłoże psychologiczne i na własną rękę zaczyna prowadzić śledztwo, żeby dowiedzieć się, co wydarzyło się zanim jej córka wpadła pod autobus.

Ojciec Charlotte, podobnie jak pozostałe osoby z otoczenia jest przekonany, iż to wydarzenie było jedynie tragicznym wypadkiem, jednak Sue ma przeczucie, że jej dziecko chciało odebrać sobie życie. Kiedy znajduje pamiętnik dziewczyny i czyta o strasznej tajemnicy, którą Charlotte musiała ukrywać, utwierdza się w przekonaniu, że jej córka próbowała popełnić samobójstwo. Matka postanawia dołożyć wszelkich starań, aby dowiedzieć się, co doprowadziło nastolatkę do tak desperackiego i ostatecznego kroku.
Na ile rodzice znają swoje dzieci i czy na pewno chcą tak do końca zagłębić się w ich nastoletni świat? Co takiego wydarzyło się w życiu Charlotte, że nie widziała już żadnej możliwości rozwiązania problemu i jedynym wyjściem z opresji miała być śmierć?

Dodatkowym utrudnieniem odkrycia prawdy jest fakt, że Sue ma za sobą traumatyczne doświadczenia z czasów młodości. Dwadzieścia lat wcześniej przeżyła koszmar, który zakończył się załamaniem nerwowym, pojawiającymi się lękami i urojeniami, co w ostateczności doprowadziło do konieczności leczenia psychiatrycznego i zażywania medykamentów.
Czy jej córka rzeczywiście skrywa jakąś tajemnicę? Czy może kobieta nie radząc sobie z ogromną tragedią, która na nią spadła, ponownie zaczyna popadać w obłęd i doszukuje się rzeczy, które nie istnieją i sytuacji, które nigdy nie miały miejsca?