Bliżej niż myślisz recenzja

W zeszłym roku Ewa Przydryga podbiła media społecznościowe swoją powieścią „Zatrutka”. To duszna powieść z gatunku thrillera, która opowiada historię zniknięcia młodej matki Anki, w której poszukiwania mocno angażuje się mąż – Piotr. Z biegiem historii na światło dzienne wyłania się przeszłość Anki, a do Piotra dociera że tak naprawdę, choć dzieli życie to jej nie zna.

„Bliżej niż myślisz” to kolejna propozycja autorki, która znowu przenosi czytelnika nad polskie morze. Tym razem główna bohaterka – Nika Werner – jest właścicielką małego pensjonatu w Gdyni. Zamieszkanie nad morzem to ucieczka od przeszłości i próba poskładania życia na nowo, tym bardziej że w przeszłości działy się naprawdę złe rzeczy. Każdy nowy dzień to mozolna walka z demonami, które uporczywie wracają, podsycane alkoholem i antydepresantami. Pewnego wieczoru Nina jest świadkiem gdy tajemniczy mężczyzna wynosi z jej pensjonatu coś, co przypomina ludzkie ciało, łudząco przypominające kobietę która wynajmuje jeden z pokoi. Opróżniona butelka wina i pusty blister po lekach sprawiają, że Nina nie wierzy w to co widzi. Czy to jej umysł płata figle czy faktycznie była świadkiem przestępstwa? Chęć poznania prawdy jest tak silna, ze kobieta prowadząc własne śledztwo wplątuje się w niebezpieczną grę w świecie show biznesu.

„Bliżej niż myślisz” to świetnie skonstruowana historia, i znowu thriller. Książka nie poraża objętością co sprawia, że nie ma tu zbędnych scen, rozwleczonych opisów czy wątków pobocznych. To przede wszystkim „śledztwo” Niny, przeplatane wydarzeniami z przeszłości, które tłumaczą zachowania i niektóre wybory kobiety. Przydryga mistrzowsko skupia się na umyśle głównej bohaterki, ofiary przemocy psychicznej, która próbuje odnaleźć sens życia. Powieść elektryzuje i trzyma w napięciu. Jest jeszcze bardziej mroczno i duszno, a sam prolog zdradza klimat. Uwagę przykuwa czas i miejsce akcji – czytelnik przenosi się do ospałej i wyciszonej Gdyni po sezonie, gdzie nie ma turystów, a mieszkańcy wreszcie mogą odetchnąć. Narracja pierwszoosobowa biegnie wartko i lekko. Świetna kreacja postaci i dużo emocji. Zakończenie zaskakuje i niejednego czytelnika może wyprowadzić w pole. Choć schemat znany i wielokrotnie przerabiany to powieść broni się sama i nie trzeba jej specjalnie reklamować. Czytajcie!


Za książkę dziękuję Wydawnictwu Muza!