Królestwo za mgłą recenzja

"Królestwo za mgłą" Zofia Posmysz i Michał Wójcik

Gdy przekroczyła mury Auschwitz-Birkenau odebrano jej imię i nazwisko. Do tej pory była Zofią Posmysz, córką kolejarza. Teraz jest numerem 7566, liczbą wśród tysięcy innych. Więźniem. Trafiając do obozowego baraku, spędzając kolejne dni na katorżniczej pracy pośród wszy i szczurów, nie zdaje sobie sprawy z tego, że niedługo pomiędzy ją a esesmanką Anneliese Franz zawiąże się nić porozumienia.
"Królestwo za mgłą" to opowieść o przetrwaniu, nadziei, wierze, a także niewyobrażalnym okrucieństwie wojny, okrucieństwie ludzi, którzy ją wywołali. Historia autorki kilku powieści m.in. "Pasażerki", na której podstawie powstał film Andrzeja Munka, została przedstawiona w formie wywiadu przeprowadzonego z Zofią Posmysz przez Michała Wójcika.
Moje zdziwienie było ogromne, gdy z książki dowiedziałem się, że rozmówczyni Wójcika jest pisarką. Nigdy wcześniej nie słyszałem o jej nazwisku.
Wspomnienia autorki niezwykle mocno uderzają w czytelnika swoją bezprecedensowością, brutalnością i dramatem, którego z pewnością nikt z nas nie chciałby przeżyć.
W książce bardzo dokładnie, szczegółowo, z największą dbałością o detale został ukazany obraz obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Nieludzkie warunki pracy, głód, brud, wszechobecne robactwo i odznaczający się bestialstwem kapo. Jednak Posmysz unika stereotypowego postrzegania obozowych esesmanów, gdyż twierdzi, że to też byli ludzie, mieli swoje przeżycia związane z wojną, pracą w takich miejscach jak Auschwitz, byli tylko częścią rozpędzające się dopiero machiny śmierci, pionkami gry.
Osobiście przeszkadzało mi zastosowanie przez autora w "Królestwie za mgłą" formy wywiadu. Uważam, że historia głównej bohaterki zostałaby opowiedziana o niebo lepiej w powieści, gdzie jako czytelnicy mielibyśmy szanse poznać tę płynniejszą wersję wydarzeń. Uwierzcie, że czytanie monologów dziennikarza nie należało do przyjemnych.
Myślę też, że najlepiej przeczytać wspomnienia p. Zofii po lekturze powieści jej autorstwa.
Podziwiam Zofię Posmysz za to, że zdołała podzielić się z czytelnikami swoją wstrząsającą, przepełnioną bólem i cierpieniem.
⭐6,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Znak Literanova.