Gdyby dzisiaj było wczoraj recenzja

Tak łatwo się zgubić w rzeczywistości, gdzie rozczarowania przytłaczają. Prawda wydaje się zbyt trudna, by ją znieść. Uciekamy w kłamstwa i niedomówienia, wpadając w otchłań oszustwa. Iluzja codzienności doskwiera. Ciężko uwolnić się od złudzeń, którymi się karmimy. Zmiana jest trudna, a życie w obłudzie nie przynosi niczego dobrego, ale zdaje się jedynym słusznym rozwiązaniem.

"Kłamstwo tak na wszelki wypadek, bo sama nie umiałam ocenić, czy mimo że nie robiłam nic złego, nie lepiej powiedzieć, że się tego nie robiło. Kłamstwo jako oczekiwana prawda...mówiłam to, co mogło zostać przyjęte, a robiłam co innego. Gdybym nie kłamała, nie miałabym swojego życia".

Patrząc z boku na rodzinę Hani, nic nie zapowiada tąpnięcia. Zdaje się, że wszyscy są szczęśliwi, ale brak porozumienia, oziębłość, trudne relacje powodują, że kobieta odczuwa bezustanny ból samotności i zagubienie. Gdy poznaje Tomka, cały jej świat wywraca się do góry nogami. Drobne gesty, czułe słowa zapełniają obecną pustkę. Odkrywa nieznane dotąd emocje. Czuję się spełniona, ale co z jej dotychczasowym życiem. Nie potrafi podjąć decyzji. Ciężko porzucić to co budowała latami, a jeszcze ciężej zatrzasnąć drzwi, za którymi było to, czego z chłodnym, zdystansowanym mężem nie zaznała.

Kontrowersyjna powieść, gdzie bohaterka staje na rozstaju życiowych rozczarowań, poszukując szczęścia. Zwykła proza życia, tak autentyczna, że aż boli. Historia, która dostarcza wielu wrażeń i porusza trudne, ważne tematy.

Autorka prowokuje czytelnika, zmuszając do zatrzymania się i refleksji. Opowieść, w której pożądanie przejmuje stery. I nie byłoby w tej swobodzie działań nic zdrożnego, bo z wolności którą daje nam życie, trzeba korzystać, ale są pewne granice. Jeśli zaczyna się krzywdzić innych i siebie, to należy podjąć ostateczne decyzje.

Ciągły stres, kombinowanie, dzielenie życia na dwa światy. Mnóstwo kłamstw, niespełnionych obietnic, słów bez pokrycia i żal do wszystkich. Chwilowy zawrót głowy, w którym trudno mówić o szczęściu. Zasypianie w obłudzie i budzenie się w obłudzie.

Bagaż doświadczeń z młodości, który ciągle niesiemy przez dorosłe życie, ciąży. Jeśli czegoś nie doświadczyliśmy w dzieciństwie, poczuliśmy ten brak bezpieczeństwa, to chcemy to porzucić i zbudować nowe, lepsze, ale taki dom postawiony bez solidnych fundamentów, który jest tylko ucieczką, wcześniej czy później, zniknie jak ślady stóp na piasku.

Nieszablonowa powieść. Czytajcie.
Polecam bardzo!