Gdy wschodzi słońce recenzja

Czytacie książki z bardzo wolno rozwijającym się wątkiem romantycznym tzw. slow burn?

Ja nie, przyznam, że takie historie dla mnie mają coś strasznie irytującego w sobie. Jednak po tak licznych pozytywnych opinia myślałam, że "gdy wschodzi słońce" będzie książką dla mnie, jednak mocno się rozczarowałam. Po opisie wnioskowałam, że to będzie trudna i emocjonująca książka i na początku taka była, ale później się popsuło.

Rowen od zawsze nie wierzy w miłość, jej związki w większości opierają się na przelotnych przygodach łóżkowych. Wiemy od początku, że jest ona skrzywdzona i nie pogodziła się z przeszłością. Harry zmaga się z ogromną traumą po utracie pacjentki.

Od razu wiemy, że te postacie są samotne, skrzywdzone i liczymy tu na ogrom bólu. Czytając ten opis, liczyłam na historie mega smutną, bo to ogromnie trudne tematy. Jednak było to wszystko opisane nie wystarczająco. Wiemy o bólu, ale go nie czujemy.
Akcja rozwijała się bardzo powoli, co spowodowało, że książka była nudna i czytało się ją bardzo opornie. Gdy nie fakt, że czytałam w ebooku, pewnie zrobiłabym DNF. Gdy skończyłam czytać, poczułam ulgę, że to już koniec tej historii.

Co do samych bohaterów, nie polubiłam żadnego z nich. Byli bez wyraźnego charakteru. Wiemy o nich ogólne cechy, ale nic ponadto.

Mnie się ta pozycja nie podobałam, ale muszę przyznać, że jest to pierwsza książka, gdzie bohater jest położnikiem, ale nadal chciałabym więcej opisanego o tej pracy.

Pomysł autorka miała bardzo dobry, niestety wykonanie już takie dobre nie było i nie pomógł nawet fakt, że narracja jest trzecioosobowa, a ja takie uwielbiam.

Za książkę dziękuje wydawnictwu @wydawnictwoale , jednak nie jest to pozycja dla mnie. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że wole dynamiczne i szybko dziejące się historie, gdzie bohaterowie są wykreowani na silne postacie. Wiem, że "gdy wschodzi słońce" ma swoich fanów i na pewno duże grono odbiorców polubi historie Rowan i Harry’ego.

#book #booklover #czytam #romantic

. . . . . . . . . . .