Osuwisko recenzja

Na brzegu stawu zostają znalezione zwłoki Bogusława Konopki. Mężczyzna uważany był za dziwaka. Stronił od ludzi, a i oni nie szukali jego towarzystwa. Pytanie komu mogło zależeć na jego śmierci? Czy komuś się naraził? A może jego śmierć ma związek z tragicznymi wydarzeniami sprzed trzydziestu lat?

Jest to już piąty tom z serii o komisarz Lenie Rudnickiej. Wcześniejszych tomów nie znam, ale jakoś nie odczułam, żeby miało to jakikolwiek wpływ na mój odbiór powieści. Zapewne zaspoilerowałam sobie wcześniejsze części, ale "Osuwisko" napisane jest w taki sposób, że naprawdę niewiele zdradza z losów bohaterów, a jednocześnie nie odczuwa się, że ta historia jest w jakiś sposób niekompletna. Jak dla mnie, nawet jeśli ktoś nie zna twórczości Kingi Wójcik to spokojnie może sięgnąć po tę część serii.

A sięgnąć po książkę naprawdę warto. Niesamowity, lekki i żywy styl pisania. Powieść właściwie sama się czyta. W momencie kiedy chcemy przeczytać tylko kilka stron przed snem orientujemy się, że przeczytaliśmy cały rozdział (powieść ma 470 stron i tylko cztery rozdziały, więc sami rozumiecie).

Ciekawa zagadka kryminalna, ale to nie ona jest tu najważniejsza. Jednak muszę przyznać, że bardzo podobał mi się wątek z przeszłości, jak i sposób przedstawienia śledztwa. Ale najważniejszy jest tutaj wątek obyczajowy. Bardzo rozbudowany, ciekawie skonstruowany i zawierający masę różnych zagadnień.

Istną perełką jest kreacja bohaterów. I to wszystkich, nieważneczy to postać pierwszoplanowa czy epizodyczna. Wszyscy bez wyjątku to bardzo wyraziste postacie, realne i nie pozbawione wad. Momentami strasznie przez to irytujący (W tym celowała szczególnie Malwina Konopka). Ale była to irytacja nie wynikająca z głupoty czy przerysowania cech bohaterów, ale dlatego, że byli oni tak bardzo ludzcy, a zatem mieli swoje wady i zachowania, które denerwują innych.

Rozwiązanie zagadki kryminalnej zaskakujące, szczerze mówiąc zupełnie się takiego zakończenia nie spodziewałam, ale po namyśle stwierdzam, że jest ono bardzo przemyślane i muszę przyznać, że Autorka robiła sporo, by nakierować na nie czytelnika. Ja zwyczajnie dałam się zaskoczyć.

Jeśli chodzi o wątek obyczajowy i sprawy rodzinne Leny Rudnickiej to... jak tak można zakończyć książkę!? No jak? Ja chcę już kolejny tom. I to najlepiej na wczoraj.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.