Ciche dni recenzja

Książka zaczyna się dość mocno: od próby popełnienia samobójstwa przez Maggie, jednej z głównych bohaterek. Sposób w jaki to uskutecznia: zimny i opanowany, sprawia, że mam ciarki.
Sześć miesięcy wcześniej: trawiące Franka poczucie winy powoduje, iż przestaje on odzywać się do swojej żony. Boi się jeszcze mocniej ją zranić, lub nie daj Boże stracić. Dręczony wstydem wybiera więc ciszę.
Teraz, gdy Maagie jest w śpiączce Frank otwiera się przed nią i zanurza w świecie słodko-gorzkich wspomnień. Jedno jest pewne mimo, że to małżeństwo z ponad 40-letnim stażem z jego słów przebija ogromna miłość.
On profesor biologii, ona emerytowana pielęgniarka. Mieli kiedyś córkę i właśnie jakieś wydarzenie z nią związane jest początkiem całej tragedii.
Ona była dla niego wszystkim lecz jej do pełni szczęścia brakowało tylko dziecka. Po latach starań zdarza się cud lecz co zrobić gdy największe marzenie zamienia się w bolesne rozczarowanie.
Studium rodziny, relacji dziecko - rodzic, problemy i bezradność, gdy Twoje dziecko staje się kimś obcym.

"Żadnej choroby nie da się porównać ze stanem matki, która rozpaczliwie stara się nawiązać kontakt ze swym jedynym dzieckiem".

Ta książka to poziom "level hard", niezwykłe dojrzała proza, która tak jak muzyka klasyczna, nie spodoba się każdemu.
Inteligentna i wzruszająca historia, która aż wibruje od uczuć, jej znaczenie i ukryte piękno docenią prawdziwi wrażliwcy.
Ja ryczałam i przeżywałam piekło razem z Frankiem, ktoś kto szuka adrenaliny i rozrywki będzie głośno ziewał.
Drżąca od niewypowiedzianych emocji atmosfera, dławiący sekret, który staje się przyczyną ogromnej tragedii, znoszony latami ból.
W trakcie lektury odczuwam nostalgię i smutek, oraz lekką obawę - w końcu też jestem matką.
Ogromnym atutem jest niebywale piękny, wręcz poetycki język.
"Na tym przecież polega miłość. Na dawaniu bez nadziei na otrzymanie. Oczywiście zawsze istnieje nadzieja, że coś dostaniemy. Maleńka, cenna i krucha. Nie zniknie nawet po tysiąckrotnym odtrąceniu, zbyt drobna, by ją wziąć w palce i wyrzucić".