Gdański sen recenzja

Nasze życie w dużej jego części jest zwyczajne, normalne. Bywa, że ma różne przebiegi, które komplikują je. To w książkach, szczególnie tych obyczajowych mamy nagromadzenie wielu wątków i wydarzeń, które mają miejsce w dość krótkim czasie. Książka Jana Neugebauera "Gdański sen" opowiada właśnie o takim życiu - zwyczajnym, ale na tle ważnych wydarzeń dziejowych.

"Życie było. Pełne uporu, pracy, nadziei i klęsk zawinionych lub nie. Życie było" 

To jedno zdanie pięknie pokazuje, o czym jest ta historia. Głównym bohaterem jest Starszy Pan. Poznajemy jego życie, jego córki Anki oraz jej rodziny. Córce towarzyszymy od momentu narodzin, widzimy jak rośnie, spaceruje z Mamą po Długim Targu, chodzi do szkoły, przeżywa pierwsze miłości, studiuje, wychodzi za mąż, rodzi dzieci...Kolejne wydarzenia można powielić, dodając do tego dzieci Anki. Aby nie zdradzać fabuły dodam tylko, że do opowieści o życiu dodane zostały wątki historyczne. Autor pokazuje, jak polityka wpływa na życiu ludzi, jak zmienia ich normalne funkcjonowanie. 

Cechą, która dominuje w powieści jest prostota. Dotyczy to zarówno wydarzeń opowiedzianych w powieści jak i stylu samego autora. Wszystko to sprawia, że powieść czyta się bardzo przyjemnie. Dodatkowo rozdziały są bardzo krótkie. Czytelnik ma wrażenie, że te opowiastki to pół jawa, pół sen.  Poza tym sam wydźwięk, pozytywny, powieści może być traktowany jako sen. Wydaje się, że takiej Polski jak u Neugebauera już nie ma. A ona jest, owszem. W naszych planach, marzeniach i w naszych snach właśnie. 

Takich książek jest bardzo mało. Łapią za serce swoją prostotą. Polski realizm magiczny chwyta za serce. To prosty świat, ale w nim jest siła napędowa. Książkę polecam na długie jesienne wieczory, które przed nami.