Gbur w raju recenzja

“Gbur w raju” to pierwsza książka Pani Ludki Skrzydlewskiej, którą przeczytałam. Od razu było to spotkanie bardzo udane! Fabuła powieści toczy się na Hawajach, więc to wręcz idealna sceneria dla wakacyjnej lektury, w sam raz na trwające upalne dni. Zwłaszcza, że Autorka świetnie ten tropikalny klimat w niej przedstawiła. Dodatkowo motyw hate - love, spore poczucie humoru i ciekawe zwroty akcji sprawiły, że bawiłam się przednio przy tej pozycji. Polecam ją miłośnikom romansów i osobom lubiącym nieco pikantniejsze, zabawne publikacje, zapewniające niezłą rozrywkę.

Brat Mackenzie Allen właśnie żeni się ze wspaniałą kobietą, Celią Hart. Majętni rodzice panny młodej postanowili zorganizować dla najbliższej rodziny nowożeńców wspólny wyjazd na Hawaje. Tak więc spotykają się tam rodzice obojga państwa młodych, oraz ich rodzeństwo. Już na lotnisku brat Celii dziwnie zachowuje się w stosunku do Mackenzie, przez co dziewczyna myśli, że ten jej nie znosi. Choć jest niesamowicie przystojny, to jednak… gbur. Prawda o uczuciach Harrisona jest zgoła inna, o czym Czytelnik dosyć szybko się dowiaduje.

Hotelowe perypetie i rozgrywki bohaterów, ich wzajemne przyciąganie i odpychanie, cała niepewność łączącej ich relacji, są opisane w bardzo przystępny sposób. Tymczasem wakacyjna sielanka naszych bohaterów, mącona jedynie niedopowiedzeniami między tą dwójką, szybko zostaje całkowicie zburzona i rozpoczyna się prawdziwa walka o przetrwanie. Walka, która bardzo ich do siebie zbliża ;) Słownictwo używane w powieści jest poprawne i mało skomplikowane, dzięki czemu tekst czyta się naprawdę przyjemnie. Jest to naprawdę dobra, niewymagająca książka na jeden raz, a uśmiać się przy niej można do łez. Polubiłam oboje bohaterów, choć Mackenzie była w moim odczuciu nieco zbyt infantylna. Powierzchownie jest duszą towarzystwa, ale w głębi serca bardzo łatwo ją zranić i byle błahostka potrafi skutecznie popsuć jej humor. Jako dwudziestosiedmiolatka w moim odbiorze za bardzo przejmuje się tym, co myśli o niej Harrison, a że zastanawia się nad tym nieustannie i tak intensywnie, to aż zakrawa to na obsesję. Ale nie jest to na tyle rażące, żeby zakłócało komfort czytania - chyba żeńskie postacie w tym gatunku literackim po prostu tak już mają. Czyż uczucie miłości nie jest jakąś formą obsesji?

Za to pragnę zaznaczyć, że lekturę znacznie uprzykrza mikroskopijna czcionka użyta w tym wydaniu. Osoby z wadą wzroku zrozumieją o czym piszę, bo ciągłe i intensywne wytrzeszczanie oczu powodowało u mnie łzy nie tylko z powodu rozbawienia fabułą. Mimo tej wizualnej niedogodności naprawdę śmiało polecam “Gbura w raju” jako towarzysza własnych wakacji, albo zwykłego popołudniowego odpoczynku!