Żebrząc o śmierć recenzja

"Żebrząc o śmierć" to już dziesiąty tom serii z Katie Maguire i to wprost niesłychane, że autor nic nie traci ze swego animuszu i nieokiełznanej wyobraźni. O tak jest mrocznie i bardzo krwawo.

Cork zalewa fala imigrantów a wskaźnik przestępstw niebezpiecznie pikuje w górę (jak w każdej części 😅)
Katie znajduje błąkającą się samotnie po cmentarzu dziewczynkę, która szuka mamy i mówi w obcym języku. Dziecko przyjechało z Rumunii wraz z grupą osób, które mają zajmować się żebractwem. Zupełnie przypadkowo w mięsie mielonym zostaje znaleziony pierścionek matki małej Rumunki, z którym ta nigdy się nie rozstawała. Na dodatek ktoś w okrutny sposób pozbywa się dotychczasowych bezdomnych, czyżby po to by zrobić miejsce nowym, nastawionym na zarobek? Szokujące wnioski nasuwają się same!

Jak zwykle jest bardzo dynamicznie i akcja ani na moment nie zwalnia tempa. Przeskakujemy od jednego wątku do drugiego i choć z pozoru wydają się one mieć ze sobą niewiele wspólnego, to finalnie te splątane nici łączą się tworząc barwny obraz, złożony z przemocy, strachu, bólu i krwi.
Wątek z ratowniczką medyczną dokonującą samowolnie eutanazji - miazga!
Poruszony został też ciekawy motyw nielegalnej hodowli psów i bezprawia jakie w tej kwestii panuje w Irlandii. Swoją drogą to piękny kraj, gdzie wiara w Boga jest tak samo silna jak w przesądy.
Lubię tu warstwę obyczajową dotyczącą życia prywatnego pani nadkomisarz, daje to miłe chwile wytchnienia od wszędobylskiej przemocy.
Czytałam wszystko na bezdechu, jednym ciągiem, bo należy przyznać że autor doskonale umie przykuć naszą uwagę a towarzyszyły mi groza i niepokój.

Mimo kilkuset przeczytanych thrillerów i kryminałów, w żadnym nie spotkałam tak drastycznych i okrutnych scen. Cierpienie i szczegółowe opisy zadawanych tortur zostały niezwykle obrazowo i realistycznie przedstawione. Nie zapomniajmy, że Masterton to mistrz horroru i dla niego wylewające się flaki to chleb powszedni. A moim zdaniem mogło być naprawdę świetnie i bez "1001 sposobów zadawania bólu".
Dobry kryminał z ciekawą główną bohaterką, mimo dziesiątej części autor wciąż potrafi zaskoczyć.

PS. Tylko Masterton był w stanie wymyślić coś takiego jak - martwica jaj 😂