Gambit królowej recenzja

Książka ta wpadła mi w ręce po obejrzeniu serialu inspirowany powieścią, zakochałam się w tej historii zresztą nie tylko ja, bo mini serial okazał się fenomenem, nie minęły nawet dwa tygodnie, a dzieło Waltera Tevisa zostało przeze mnie wręcz połknięte. Co prawda nie przepadam najpierw oglądać ekranizację, a następnie czytać książkę jednak w tym przypadku było inaczej. Wydawało mi się, że wszystko się ze sobą zgadza w 100% co mimo wszystko jest rzadkością. Główną bohaterkę Beth Harmon poznajemy, gdy jest dzieckiem i trafia do sierocińca, śledzimy jej historię do momentu, gdy staję się dojrzałą kobietą. Nieodłączonym elementem jej życia stają się szachy, zaskakuje fakt, że tyle ludzi wciągnęło się w opowiadanie o grze, która na ogół uważana jest za niezbyt ciekawą. Chociaż plansza z czarno białymi polami od początku do końca książki nie jest tylko grą, jest przedstawieniem wszystkich problemów, z którymi zmaga się bohaterka. Samotna Beth jedyne w czym znajduje szczęście to szachy i zielone tabletki, które uspokajają jej umysł. Nie zaznała ona miłości, nie poznała czym jest prawdziwa przyjaźń, zawsze liczyła się tylko wygrana. I w czym jest ten fenomen? Wydaję mi, że w tym, że każdy może interpretować to na swój sposób i utożsamiać się z przeżyciami i rozterkami bohaterki. Moim zdaniem byłaby to świetna lektura szkolna. Młodzi ludzie zobaczyliby jak środki psychoaktywne i alkohol potrafią być autodestrukcyjne i nigdy nie pomogą w osiągnięciu naszych celów. Nie pomyślałabym, że zaciekawi mnie czytanie partii szachów, a jednak, studiowałam je nawet po kilka razy, jest w tych kartkach coś czego nie spotkałam wcześniej. Zżyłam się z Beth i kibicowałam przy każdej rozgrywce. Biorąc ją do ręki, myślałam, że nic mnie nie zaskoczy, fabuła była taka sama jak w serialu pominięto może z parę scen, a jednak mogłam dokładniej poznać relację między uczestnikami. Czułam się jakbym weszła w umysł Harmon i jej uczucia, tego nie daję mi ekran telewizora. Wydaję mi się, że jest to ten typ książki, którą można polecić praktycznie każdemu nie ważne jaki kto preferuje gatunek literacki. Widzimy w niej dwie skrajności, z jednej strony mamy pokazane co się dzieję z człowiekiem, gdy zatraca się w pasji i, że ciągłe dążenie do wygranej może nas w pewnym momencie nawet zniszczyć, a z drugiej strony mamy poświęcenie i to, że warto robić to co kochamy nawet jeśli przez to odstajemy od reszty. Wydaję mi się, że każdy kto przeczytał tą książkę zdał sobie sprawę, że przez pewien moment w swoim życiu był zagubioną Beth.