Geologia dynamiczna recenzja

"Geologia dynamiczna" Książkiewicza - nie mylić z tekstem o identycznym tytule Mizerskiego! - to grubaśne, trudne do zdobycia dzieło traktujące o wszelkiego typu zjawiskach egzogennych (Rozdział 1. Wietrzenie str. 39-79; 2. Erozja 80-181; 3. Powierzchniowe ruchy masowe 182-200; 4. Denudacja 201-213; 5. Sedymentacja 214-433!; 6. Krążenie wód w skałach 434-459) i w nieco mniejszym stopniu o zjawiskach endogennych (7. Diastrofizm 460-625; 8. Wulkanizm 627-668, 9. Plutonizm 669-707, 10. Metamorfizm 709-753). Znaczną część rozdziału 7. stanowi streszczenie tektoniki, więc zasadnicza część "endogeomorfologiczna" jest w sumie krótka, zwłaszcza w porównaniu np. z rozmiarami rozdziału o sedymentacji.

Podaję te wszystkie numerki, żeby dać obraz zakresu tematycznego książki - pokrywa się on np. praktycznie z zakresem "Geomorfologii" Migonia; osoby szukające solidnego, dobrze ilustrowanego podręcznika geomorfologii mogą więc spokojnie sięgnąć po Książkiewicza, który jest mniej więcej dwukrotnie bardziej obfity treściowo od Migonia czy Mizerskiego. Olbrzymia ilość konkretów (liczb, faktografii, adekwatnej fizyki, chemii, mineralogii itd.) idzie w parze z naturalnym, obrazowym językiem, który jest niezwykle ważny przy opisach wszystkich tych malarskich zjawisk geologicznych, jak erozja rzeczna czy pękanie lodowców. Dodatkowo w tekście znajduje się paręset świetnie dobranych i czytelnych ilustracji o wielkiej wartości poznawczej - naprawdę można "poczuć" geomorfologię na tym tekście.