Francuz recenzja

Nie wiem jak Wy, ale ja darzę pewnym sentymentem romanse historyczne i dlatego lubię od czasu do czasu poczytać sobie takową książkę. Muszę przyznać jednak, że na naszym rynku polskim niewiele znam autorek piszących ten gatunek, dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po „Francuza” Pani Anny K. Bandurskiej. I naprawdę spędziłam przyjemny czas na lekturze książki. To taki romans w klasycznym stylu, który uwielbiam. Jest zauroczenie, są perypetie związane z pewnymi nieporozumieniami i jest szczęśliwe zakończenie. Czegóż chcieć więcej?

Anna Dworzak, zwana przez swoich bliskich Andżeliką, mieszka z rodziną we Francji, do której przenieśli po upadku powstania styczniowego. Jej starsza siostra jest mężatką i matką dwójki dzieci, natomiast Anna mieszka z ojcem na stancji i marzy o prawdziwej miłości. Przeżyła już swoje pierwsze rozczarowanie miłosne, dlatego postanawia, że jeżeli nie spotka właściwego mężczyzny, to wstąpi do klasztoru. W odwiedzinach u swojej siostry poznaje przystojnego Francuza Sebastiana Antoine’a. Niestety mężczyzna jest zaręczony z przyjaciółką jej siostry, wdową, znaną z dość rozwiązłego trybu życia. Dziewczyna musi się więc pogodzić z tym, że należy on do innej. Sama zaś zaczyna dostawać romantyczne listy, a o jej rękę prosi Polak, pochodzący z szanowanej rodziny i wszyscy się cieszą na ich zaręczyny, jedynie Anna skrycie marzy o innym. Czy będzie umiała zawalczyć o swoje szczęście? I jak poradzi sobie z dziwnymi sytuacjami, które mają miejsce w jej otoczeniu? Zagubiony pierścionek, tajemnicze listy, a nawet wypadek, o spowodowanie którego zostanie oskarżona sprawią, że Anna będzie musiała nie tylko walczyć o prawdziwą miłość, ale też zmierzyć się z ludźmi ogarniętymi wizją zemsty.

„Francuz” to wciągająca opowieść o ludziach szukających miłości, która bawi i wzrusza. Książka ma wszystko czego szukam w tym gatunku. Jest więc i ciekawa fabuła, interesujący bohaterowie, zabawne perypetie, historia w tle i miłość, która wisi w powietrzu. Autorka ma lekki styl, który wciąga od pierwszych zdań i jedyne co mnie wybijało z rytmu, to imię głównej bohaterki, takie przeskakiwanie z Anny na Andżelikę, ale już do niczego więcej się nie doczepiam i naprawdę gorąco „Francuza” polecam😊