Francuska kocica recenzja

ANNA TUZIAK
⚜️ Francuska Kocica ⚜️

Czy można przenieść się w czasie? Ale tak na poważnie przenieść się w przeszłość i wylądować w trakcie bitwy Szkotów i znaleźć miłość? Brice doświadczyła tego piorunującego wydarzenia.

Historia opowiedziana w książce to romans historyczny ze współczesnością w tle.
Książka wprowadza nas w dawny klimat Szkocji. Poznajemy pełnych męstwa wojowników oraz ich naczelnika — Blane — Zwierza.
W książce mamy pełno zabawnych sytuacji z udziałem głównej bohaterki i tych szkockich twardzieli. Bardzo podobało mi się jak Brice nadawała nowe znaczenie słowom, o których prawdziwym znaczeniu wiedziała tylko ona, Blane myślałam, że prawi mu komplementy. To była mega zagranie. Zresztą połączenie słów teraźniejszych, że słowami historycznymi dawało niezły klimat.
Fabuła jest bardzo fajna połączenie współczesnego świata z tym XVI wiecznym światem. Gdy się spotkają, wychodzi całkiem niezła mieszanka.
Chemia między bohaterami jest od samego początku, w jednym momencie się odpychają, by za chwilę przyciągnąć się niczym magnes. Ciągła walka między nimi była bardzo wciągająca i chciało się tego więcej i więcej.


Bohaterowie są bardzo charakterni i naprawdę da się ich polubić. Poznajemy ich z każdym nowym rozdziałem, i najważniejsze autorka nie uśmierca naszych ulubionych człowieków!
W pierwszej części mamy dwie mocne bohaterki Brice, która nie da sobie w kasze dmuchać nawet wtedy gdy nie jest w swoim współczesnym świecie. Potrafi nieźle namieszać wśród klanu wojowników i zmiękczyć ich serca nie tylko pięknymi oczami.
Druga bohaterka jest Vanora córka naczelnika innego klanu. W pierwszym tomie poznajemy ją jako szkaradną paskudę, która spółkuje z mężczyznami jak równy sobie, walczy z nimi na wojnie, i jest dobrą drogą do przymierza z klanem Blane.

Autorka bardzo fajnie zrobiła research, co widać podczas czytania. Cieszę się, że są przypisy, które fajnie wyjaśniają co i jak dzięki czemu nie czujemy się rzuceni na głęboką wodę.
Zakończenie jest...szybkie i sprawne. Historia urywa się w takim momencie, że gdybym nie wiedziała, że na półce czeka na mnie drugi tom, pisałabym do autorki — co tam się odbębniło i ja chce następny tom już i teraz.