Faza kokonu recenzja

“Prawdziwa przemiana zaczyna się wtedy gdy przestajemy się bać”.

Renata z sukcesem wyszła z walki z chorobą nowotworową, z rakiem piersi. Teraz zmaga się z bliznami emocjonalnymi, na nowo próbuje poukładać swoją codzienność, próbuje zaakceptować swój zmieniony przez chorobę wygląd. Nie jest jej łatwo, zniszczony organizm często nie chce współpracować. Jakby tego było mało, mąż zostawił ją dla innej, czym bardzo zachwiał jej poczucie własnej wartości. Za namową przyjaciółki kobieta decyduje się na wyjazd do domku położonego w niewielkiej wsi. Tam z dala od ludzi ma zamiar nabrać sił, odpocząć, uporać się z własnymi lękami. Niebawem odkrywa, że pozornie spokojna wieś skrywa swoje tajemnice i niepokojące niespodzianki. Poznanie Haruna zmienia w jej życiu dużo, bardzo dużo.

Opowieść, od której trudno się oderwać.

Akcja powieści toczy się niespiesznie, współcześnie, na niewielkiej wsi, gdzie wszyscy wszystkich znają i wszystko o sobie wiedzą. Fabuła rewelacyjnie poprowadzona, niesie ogromne emocje, delikatne nerwowe napięcie. Ukazuje walkę o siebie i ze swoimi słabościami po przebytej chorobie nowotworowej. Nic tu nie jest łatwe. Bohaterowie zajmująco ukazani, ciekawy psychologiczny rys ich osobowości. To ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności, pełni wad i zalet. Samo życie.

Przewrotność losu bywa bardzo zaskakująca. Autorka w swej powieści porusza szereg, trudnych, ważnych problemów dotykających naszej egzystencji. Robi to z wyczuciem i wrażliwością, niczego nie narzuca, nie ocenia, nie wybiela. Wyłaniają się z niej prawdy, przemyślenia, nadzieja. Skomplikowane relacje międzyludzkie, toksyczny związek, wymagania, oczekiwania, podporządkowanie się drugiej osobie. Brak wsparcia, zrozumienia, odrzucenie, samotność. Choroba, walka z nią, trudny powrót do zdrowia. Stopniowa, z przeciwnościami droga do samoakceptacji, do odzyskania wiary w poczucie własnej wartości. Na nowo odkrywana kobiecość, wewnętrzne piękno. Uwalnianie się od stereotypów i narzuconych przekonań. Złudny spokój niewielkiej wsi, tajemnice, niedopowiedzenia, odkrywanie mrocznych sekretów. Tutaj nice nie jest takie, jak nam się początkowo wydaje. Wątek kryminalny dodaje smaczku i intryguje.

Wartościowa, mądra, potrzebna, trudna opowieść. Bije z niej prawda i autentyzm. Niesie przesłanie, ukazuje, jak ważna jest samoakceptacja, i radość czerpana z ulotnych chwil. Bardzo, bardzo polecam.