Fatalne związki recenzja

Cóż mogę rzecz na temat tej pozycji... Moja przygoda z nią nie była jakoś specjalnie udana, nie wiem czy jest to pierwsza powieść tej pisarki, ale popełnia ona podobne błędy, jak ja kiedy zaczynałam swoją przygodę z pisaniem... Napis na okładce, który brzmi, że tę historię przeczytało ponad 33 miliony czytelników oraz opis wydawczyni zapowiadał porywającą książkę, jednak dostałam coś zupełnie innego.

O czym opowiada „Fatalne związki”? Jak dla mnie pojawił się tutaj dobrze już mi znany schemat romansów - bezbronna kobieta szuka ratunku i ratuje ją mężczyzna, bad boy. Ale żeby nie być gołosłownym powiem coś więcej na temat głównego wątku. Juliette Greene rozpoczyna staż w hotelu, którego właścicielem jest Adrian. W ręce kobiety przez przypadek trafiają dokumenty, które nie mogą ujrzeć światła dziennego. Kiedy Juliette rozumie co tak naprawdę zobaczyła, wokół jej osoby zaczynają dziać się niebezpieczne wydarzenia, z których ratuje ją Adrian Vandermir. Przez niego kobieta zostaje wplatana w niebezpieczną grę bardziej niż przypuszczała. Juliette nie chce mieć z nim nic wspólnego, jednak po czasie zaczyna coś do niego czuć. Jakie sekrety ujrzą światło dzienne? Czy Adrian oraz Juliette wyjdą z tej sytuacji cało?

Muszę Wam powiedzieć, że książka ta - jak dla mnie - stanowi lekkie połączenie 365 dni z 50 twarzami Grey’a... Nie wiem dlaczego, ale od samego początku nie potrafiłam się wgryźć w fabułę tej książki. Nie jestem dużą fanką romansów, ale relacja pomiędzy Juliette i Adrianem były zbyt płytka. Lubię czytać książki, w których mogę poczuć uczucia bohaterów, a tutaj było tego za mało. Szczerze, czytałam tę książkę nie z przyjemności, a obowiązku. Też trochę nie potrafiłam pojąć czy bohaterowie znali się przed ich pierwszym oficjalnym spotkaniem, czy też nie. Początek ich relacji był dla mnie zbyt wyimaginowany.

Czytając dało się wyczuć, że autorka ma sporo pomysłów na zwroty akcji, które mogą się pojawić w tej historii. Jednak wykonanie było kiepskie. Ja na jej miejscu podzieliłabym to na minimum dwie książki, bo wtedy czytelnik, podczas czytania, nie miałby mętliku w głowie i nie zastanawiał się co tak właściwie się wydarzyło. Dla innych spora ilość akcji może być zaletą, dla mnie niestety jest to duża wada, ponieważ książki czytam żeby odpocząć, a nie żeby dodatkowo zaprzątać swój umysł innymi problemami. Ta pozycja przypomina mi jedną z dzieł od Kathryn Croft, w której ewidentnie było widać, że autorka zamiast przemyśleć co chce napisać, wpakowywała w historię wszystko co jej przyszło do głowy. Mimo, że przeczytałam tę książkę od deski do deski, nadal nie wiem kim są niektóre osoby i przez pewien czas nie wiedziałam jak ja sama się nazywam...

Jak dla mnie autorka musi jeszcze trochę popracować nad swoim stylem, to głównie też przez niego czytelnik męczy się podczas czytania tej książki. Chyba to właśnie jej pióro nie pozwalało mi cieszyć się historią głównych bohaterów oraz nie potrafiłam z żadnym z nich się zżyć.

Czy książkę polecam? Jeśli chcecie odpocząć po ciężkim dniu w pracy/uczelni/szkole zdecydowanie odradzam, ponieważ podczas czytania będziecie się strasznie męczyć. Nawet nie wiecie jak jest mi smutno, że nie potrafiłam napisać żadnego dobrego zdania na temat tej książki, ale po prostu się nie da.