Farmagia recenzja

Wiecie, kiedy książka jest naprawdę dobra? Wtedy, kiedy towarzyszy nam nawet po przeczytaniu. Kiedy leży sobie już na półce, a nasz wzrok co jakiś czas ucieka w jej kierunku i się uśmiechamy na samo wspomnienie lektury. Kiedy prowokuje do rozmowy i przemyśleń. Kiedy budzi emocje i nie ma znaczenia, czy są one pozytywne czy negatywne. Ważne, że jej magia na nas działa. A kiedy jeszcze Wasze dziecko tworzy do książki cudowny rysunek albo wycina magiczny kluczyk bawiąc się w przejścia do tajemniczego, równoległego świata i ta zabawa zajmuje mu kilka dni…ach. Czegóż można chcieć więcej.
„FarMagia” to jedna z książek, które dziecko czyta z zachwytem, a dorosły z prawdziwym zainteresowaniem.
Bohaterami są dzieci ( tu ukłon w stronę Autorki, za stworzenie postaci chłopca i dziewczynki; od razu grono czytelników się powiększa) Tereska i Jonatan, którzy chodzą do jednej klasy, ale ze względu na łobuzerskość chłopca niekoniecznie są przyjaciółmi.
Tereska zostaje wybrana przez elfy na Opiekunkę FarMagii, magicznej krainy, będącej takim trochę szpitalem dla chorujących fantastycznych zwierząt: jednorożców, pegazów, chimer, gryfów, syren czy hipokampów. Elfy świetnie opiekują się krainą, ale nie potrafią leczyć, dlatego co jakiś czas poszukują wśród ludzi osoby odpowiedzialnej za uzdrowienie zwierząt. Tereska, chociaż nie ma pojęcia o leczeniu wierzy, że w wypełnianiu obowiązków Opiekunki pomoże jej miłość, którą odczuwa do wszystkich żywych stworzeń. Otrzymuje magiczny lodowy kluczyk i dzięki niemu którekolwiek drzwi otworzy – przeniosą ją one do FarMagii, równoległego świata, gdzie nie ma znaczenia upływ czasu.
Niespodziewanie jej pomocnikiem i asystentem staje się Jonatan. Dzieciaki zaczynają się poznawać, dogadywać i współpracować przy niesieniu pomocy potrzebującym zwierzętom.
Jednak żeby nie było tak sielankowo pojawiają się też inne problemy z realnego świata, którymi dzieci muszą się zmierzyć. I cały czas ich śladem podąża tajemniczy kolekcjoner oryginalnych gatunków zwierząt, który nie cofnie się przed niczym…
Nie powiem, wciągnęła nas fabuła. Bardzo. W fantastyczne wątki został wpleciony też realistyczny i trudny temat, jakim jest przemoc w rodzinie. Osobiście ogromnie spodobał mi się sposób wyjaśnienia sytuacji i rozwiązania jej – delikatnie, ale stanowczo.
Książka jest pokaźnych rozmiarów, czarno-białe ilustracje Autorki ozdabiają każdy nowy rozdział. Jest mnóstwo treści, ale akcja toczy się takim tempem, że kolejne strony pokonują się same. Twarda okładka i piękna strona tytułowa zachęcają do zgłębienia treści.
To wspaniała powieść z gatunku fantasy. Od lat 10 +.
Nasza, polska!