Rytuały Koła Roku recenzja

We współczesnym świecie łatwo się zagubić. Gonimy za pracą, pieniędzmi, urodą, wygodą... W tym pędzie oddalamy się od przyrody zapominając, że jesteśmy jej częścią. Często nie zauważamy nawet zmian pór roku, żyjemy zupełnie nieświadomie.

Ciężko nie zauważyć, że niezależnie od szerokości geograficznej (Słowianie, Germanie, Wikingowie czy Indianie…) naszych przodków łączyła miłość i szacunek do przyrody. Żyli oni zgodnie z kołem natury, oddając cześć i wyrażając ogromną wdzięczność za wszelkie dary, jakie otrzymywali o każdej porze roku. Zachwytu i magii naturalnej doszukiwali się w każdej, choćby najmniejszej cząstce stworzonej przez bogów.

Życie w rytmie przyrody i celebrowanie Koła Roku, to podstawa religii wiccańskiej. To religia neopogańska, która powstała w XX wieku, ale opiera się głównie na wierzeniach i zwyczajach naszych przodków.

W książce „ Rytuały Koła Roku” Vivien Bone znajdziecie całkiem sporo informacji o religii Wicca, a w szczególności podstawowe rytuały, które jej towarzyszą. "Wicca to religia przyrody i natury w najstarszym tego słowa znaczeniu. Wsłuchiwanie się w rytm całego wszechświata, poznawanie jego praw, dotykanie boskości w stworzeniu jak również świętowanie cyklu nigdy niekończącego się tańca życia i śmierci – koła roku." Według Wicca, Koło Roku możemy podzielić na 8 sezonów: Yule, Imbolc, Równonoc Wiosenna, Beltane, Letnie Przesilenie, Lammas, Równonoc Jesienna, Samhain. Do każdego z nich należy się odpowiednio przygotować, przyporządkowanym do niego rytuałem oraz medytacją, ponieważ Wicca to również ciężka praca nad sobą i samorozwojem duchowym. Vivien Bone dokładnie opisuje rytuały, wymienia ich etapy, podaje przykładowe formuły, i listę potrzebnych akcesoriów.

Wicca to bardzo pozytywna religia. Zakłada miłość i wdzięczność do wszystkich i wszystkiego, poszanowanie, tolerancję i dużą indywidualność. Dopuszcza dużą dowolność pod warunkiem nie czynienia krzywdy innym. Roztacza dobrą energię. "Każdy jest inny, ma różne poglądy dotyczące tych samych aspektów, czy magii, czy też Wicca. Dla mnie jest to właśnie jedna z najpiękniejszych rzeczy dotycząca rozwoju magicznego, ta różnorodność i inność w postrzeganiu tego samego".

Mimo, iż wiara opiera się na bardzo starych czasach, zachęca do nauki, poszukiwań oraz korzystania z różnych źródeł wiedzy włączając w to Internet. Autorka podaje nawet linki do YouTube, skąd można pobrać i wykorzystać mantry do medytacji.

Warto wspomnieć też, że wiele rytuałów oraz stosowanych do nich ziół, olejków, kadzideł etc. w dzisiejszych czasach okazało się mieć swoje uzasadnienie naukowe, najczęściej działanie prozdrowotne.

Magię Wicca uprawia się na 2 poziomach. Pierwszy, to magia naturalna, związana z przyrodą. Natomiast magia wysoka, bardziej zaawansowana, związana jest z czarami. Magia ta zarezerwowana jest dla bardziej wtajemniczonych, choć autorka uchyla rąbka tajemnicy opisują rytuał zdobycia miłości. Ostrzega również, że nieodpowiedzialne stosowanie magii wysokiej może przynieść odwrotny w skutek i wyrządzić wiele złego.

Z książki możemy dowiedzieć się także dużo ciekawych rzeczy o symbolach religijnych. Ciekawostką jest historia pentagramu, który pojawił się już 3500 lat p.n.e., jako znak ochronny przed złymi mocami. Dopiero w XIX wieku został w formie odwróconej zaadoptowany, jako znak szatana. Niestety, to znaczenie symbolu jest znane dziś większości ludziom, jako jedyne. Być może dzięki hollywoodzkim horrorom. Autorka podkreśla jednak, że nie ma złych symboli, mogą być tylko wykorzystane przez złych ludzi.

Jeśli nurtuje Was pytanie, czy wyznawcy Wicca są w Polsce? To odpowiedź brzmi: Tak, są. Kto może zostać wiccaninem? Jak informuje Vivien Bone: "Wiccaninem może być każdy, kto wystarczająco mocno tego chce i jest gotowy na to zapracować. Nie każdy jednak nadaje się na bycie wiccaninem, ponieważ jest to nierzadko praca pełna wyrzeczeń trudnych decyzji i przeszkód."

Ta książka będzie fantastyczną przygodą dla wszystkich, którzy mają otwarty umysł, lubią poszerzać horyzonty, są tolerancyjni, kochają przyrodę, lub poszukują swojej ścieżki duchowej.

To książka z rodzaju tych, których nie da się przeczytać szybko. Trzeba się zatrzymać, aby przemyśleć i poukładać sobie niektóre rzeczy.