Fałszywy książę recenzja

Czy w ciągu dwóch tygodni da się z sieroty zrobić króla? Jak wielkim szaleńcem trzeba być, aby podjąć się takiego wyzwania?

Zamożny arystokrata wykupuje z sierocińca czwórkę nastoletnich chłopców i zmusza ich do konkurowania przeciwko sobie. Zwycięzca weźmie udział w największej mistyfikacji w dziejach Carthyi i zyska możliwość wcielenia się w zaginionego następcę tronu, księcia Jarona. Od samego początku wiadomo, że w tej grze nie będzie taryfy ulgowej. Kto się przeciwstawi poniesie srogie konsekwencje, a zwycięzca wcale nie będzie miał prościej.

Jednym z wybrańców Conner’a jest czternastoletni Sage. Młodzieniec wyjątkowo uparty oraz trudny w obyciu. Jednak mimo oczywistych wad, też niezwykle sprytny i rozumny. Z miejsca przewiduje jakie zamiary ma sabotażysta i chętnie wykorzystuje je do własnych celów. Są jednak sytuacje w których nawet podstęp na niewiele się zdaje, a żeby przeżyć należy rozwikłać liczne oszustwa i tajemnice.

Kwestie władzy i polityki, to z natury raczej nudne tematy i trzeba się trochę natrudzić, żeby wykrzesać z nich odrobinę życia. Nielsen ta sztuka się udała. Fałszywy książę to historia o zamachach stanu oraz chęci przejęcia władzy, ale napisana w tak wdzięczny sposób, że wszelkie zawiłości rodów przestają mieć znaczenie.

Conner, jak na szlachcica przystało, jest zawzięty i nie przebiera w środkach, jego podwładni to w większości klasyczne sługusy, ale za to czwórka rekrutów oferuje nam przekrój charakterów tak różnorodny, że nie sposób narzekać. I to właśnie ta specyficzna zadziorność bohaterów, zdejmuje ciężar z tematu, sprawiając, że historia Sage staje się fascynującą przygodą.

Powieść Jennifer A. Nielsen to kawał dobrej rozrywki, w której mam wrażenie, że najlepsze jeszcze przed nami. Bawi, fascynuje i świetnie się czyta.


Jennifer A. Nielsen
„Fałszywy książę”
Ilość stron: 392
Wyd. Egmont
Ocena: 5/6