Nim skończy się noc recenzja

"Obejrzała się w stronę lasu. Z początku wydawał jej się miejscem tajemniczym, ale fascynującym. Takim, które chciało się odkrywać i delektować każdym zapachem, a dźwięk pękających w oddali gałęzi po prostu przyjąć jako element natury. Teraz spoglądała na drzewa z przerażeniem, bo czuła, że ktoś się pomiędzy nimi czai. I nie wiedziała kto".

Dziś zabieram Ciebie do lasu i to do lasu zimą. Wiem, za oknem leje się z nieba żar, a ja tu o lesie i to jeszcze zimową porą. No musisz się trochę wysilić – zamknij proszę na moment oczy i wyobraź sobie leśną głuszę na odludziu, śniegu po kolana, a na termometrze minus 15 stopni. Dajesz radę? No to super.

Autor zabrał mnie na "wycieczkę" po "ludzkich słabościach i konsekwencjach budowanie relacji opartych na kłamstwie". Spotkałem się tutaj z 7 osób: Michałem – dręczycielem; Justyną – ofiarą; Moniką – szefową; Grzegorzem – wolnym duchem; Agatą – marzycielką; Tomaszem – siłą roboczą oraz Jakubem – komisarzem, byłem komisarzem...
Spędziłem z nimi wszystkimi weekend z dala od otaczającego świata, bez "rozpraszających zdobyczy cywilizacji, dzwoniących smartfonów i ciągłych powiadomień". Cóż, miało być miło i przyjemnie, a wyszło jak zawsze. Mój ulubiony las stał się miejscem, w którym spokój i nadzieję zastąpiła... śmierć. Mimowolnie wziąłem udział w pełnej pułapek grze, której finału nie byłem w stanie przewidzieć.

Autor bardzo dobrze zbudował profile psychologiczne bohaterek_ów; ich skomplikowane relacje małżeńskie oraz wewnętrzne dialogi odkrywające ogrom skrywanych pragnień, lęków, przekłamań... Zgłębiając się coraz bardziej w ich losy/historie zamiast zrozumienia, pojawiało się w mojej głowie coraz więcej pytań.

Fabuła mnie wciągnęła. Podobało mi się przeplatanie obecnie trwającej akcji z wydarzeniami z przeszłości. Jak w pigułce Autor wyeksponował słabości współczesnego człowieka.

Finał tej historii zaskoczył mnie. Otwarte zakończenie pozostawia mnie zawsze z głupią miną oraz ogromny mętlik w głowie. Mimo to lubię takie finały – dziękuję Panie Bartoszu.