Samotność Anioła Zagłady. Ewa recenzja

Robert J. Szmidt, autor znanych „Szczurów Wrocławia”, niedawno oddał czytelnikom kontynuację postapokaliptycznej powieści science-fiction „Samotność Anioła Zagłady”. Poprzednia część – „Adam”, rozgrywała się na Ziemi po odpaleniu głowic trineutronowych. W drugiej części zatytułowanej „Ewa” akcja na początku rozgrywa się na międzynarodowej stacji kosmicznej.

Astronauci –Anna Hamond i jej towarzysze – z kosmosu oglądają rozgrywające się na planecie wydarzenia. Stają również przed najtrudniejszym zadaniem w karierze. Przeżycie trzech lat w przestrzeni kosmicznej z niewielkimi zapasami pożywienia nie będzie łatwe. Problem polega na tym, że jeśli nawet im się uda przetrwać, ich organizmy będą tak wycieńczone, że nie przeżyją lądowania. Co więc mają zrobić? Oprócz problemów natury egzystencjalnej pojawiają się również awarie techniczne, które skłaniają ludzi do podjęcia bardzo trudnej decyzji o wcześniejszym powrocie na Ziemię.

Autor najwięcej uwagi poświęca Annie, ale obecność innych postaci dodaje powieści kolorów. Różne charaktery, poglądy, teorie i wizje sprawiają, że nieprzewidywalność zachowań bohaterów podnosi napięcie. Pojawia się przecież presja czasu i niepokój. Bohaterom towarzyszy uzasadniony strach (na dobrą sprawę znaleźli się w kosmicznej trumnie), więc musi się to odbić na ich psychice. Dzięki temu, że sytuacja zmienia się z minuty na minutę czuje się dynamikę akcji.

Bardzo interesująco został przedstawiony wpływ powrotu do nieodczuwanej przez nas na co dzień grawitacji i cały proces adaptacji na Ziemi.
Co się wydarzyło? Czy wszystkim astronautom uda się dotrzeć na planetę? Czy Anna spotka Adama z pierwszej części?

Autor wszelkimi opisami szalenie oddziałuje na wyobraźnię. Przy tym stawia wiele pytań. Ukazuje siłę człowieka przy jego słabościach.
Świetne jest zakończenie z uchylnymi drzwiami dla wyobraźni czytelnika. Może jest też zwiastunem kontynuacji?

Nie jestem w stanie ocenić, która część podobała mi się bardziej. Są inne w konstrukcji fabuły, akcji. Łączy je samotność i nadzieja.