Ewa recenzja

William Paul Young, kanadyjski pisarz, który w swoim dorobku ma już kilka głośnych powieści, przedstawia czytelnikom swoją książkę, o bliskim i znanym nam tytule "Ewa". Już sama okładka, na której widnieje fotografia owocu, zwieszającego się z gałęzi drzewa, pozwala się domyślić jej tematyki i chęci wprowadzenia do świata bóstw, który chce nam pokazać autor.

Początkowo lektura ta, wcale nie jest prosta w odbiorze. Dlatego też w moim przypadku budziła lekką konsternację. Young chciał małymi krokami zainicjować kontakt odbiorcy z głównymi bohaterami książki, ale tak żeby ich do siebie zbyt szybko nie zrazić. Już na początku głównym elementem staje się wyrzucony przez fale na brzeg wyspy - kontener. Budzi on szerokie zainteresowanie, a raczej jego tajemnicza zawartość. Po otwarciu łupu, w środku zamiast wszelkich dóbr materialnych, Jan Zbieracz znalazł największy skarb - drugiego człowieka. Kobieta była przemarznięta, miała liczne zadrapania i otarcia, a także ostatkiem sił wydawała z siebie ledwie zauważalne tchnienia.
Znalezioną dziewczynę, do której zwracano się Lilly, czekała długa i mozolna rekonwalescencja pod okiem czujnego Janka i oddanych mu domowników. Jednak największym odkryciem było porównanie kodu genetycznego dziewczyny i informacja zwrotna, że dzieli go z każdą znaną rasą ludzką.

Naprawdę ciężko rzetelnie podsumować tę książkę. Jest ona swego rodzaju dziełem niejednoznacznym, ale z tego co pisze autor bardzo dla niego ważnym. Dziełem, w którym chciał oddać każdy biblijny szczegół, dokładając do tego skrupulatnie zebraną przez czterdzieści lat naukową wiedzę. Uważam, że "Ewę" można rozpatrywać nie tylko przez pryzmat wiary i odkrywania zapisanych tajemnic, które skrywa Eden. Autor łączy także proste, wręcz oczywiste tematy, które pozwalają nam się zbliżyć duchowo z napotkanymi trudnościami.

Nie należę osobiście do osób, które w jakikolwiek sposób są zwolennikami zaprzeczania ustalonym przez ludzkość i wierzenia teoriom. Autor jednak podjął się tego wyzwania, ale czy z powodzeniem? Myślę, że będzie to już bardzo indywidualna interpretacja każdego czytelnika. Przed rozpoczęciem tej lektury nie należy narzucać innym swoich poglądów na tematy religijne, ani także dać się wmanipulować w przyjęcie ich punktu widzenia. Autor daje się w zupełności wykazać odbiorcy. Niech on sam zdecyduje czy będzie to dla niego swego rodzaju mistyczna przygoda, czy też nie zasługująca na dalszą debatę, acz pouczająca lektura. A może odczucia będą zgoła inne?