27 śmierci Toby’ego Obeda recenzja

Myśląc o potężnym kraju jakim jest Kanada z pewnością do głowy przychodzą nam skojarzenia związane z czerwonym liściem klonu, który widnieje na jej fladze narodowej, a także z dodatkiem syropu klonowego do pulchnych, porannych placuszków.

W serii reporterskiej wydawnictwa "Dowody na istnienie", autorka książki Pani Joanna Gierak-Onoszko ukazuje Kanadę jako kraj, którego mieszkańcy doznali wielu krzywd, a z którymi w następstwie nikt nie potrafił się rozliczyć. Nikt nie potrafił wziąć odpowiedzialności za wszystkie elementy składowe, których doświadczyli bohaterowie. Za doznane cierpienie, ból, za lata dzieciństwa, które powinni spędzić w gronie rówieśników i swoich rodzin. I także nikt nie potrafił za nie przeprosić. Władza w XXI wieku zachowywała się jakby to, co działo się przed laty było zupełnie normalne. A lektura tej książki pokazuje, że nie było.

Obraz kanadyskich szkół z internatem, odbierania dzieci o świcie, które były wyrywane z rąk ich rodzicom, zanosząc się przy tym histerycznym płaczem to nie jest widok filmowego scenariusza. To sceny, które odbywały się licznie w każdym kanadyjskim domu. Za każdym razem schemat był ten sam. Tłumaczenie też było to samo. Przecież chcą Państwo, aby Wasze dziecko zdobyło wykształcenie. Tutaj nie ma warunków, nie ma dobrej placówki. Zabierzemy je do szkoły z internatem. 10 godzin drogi stąd. Będzie mu tam dobrze. Proszę się nie martwić. Możecie je odwiedzać, kiedy tylko chcecie. Tak, będzie przyjeżdżało na święta. Do widzenia.

Nie było mowy o znęcaniu się fizycznym i psychicznym. O doznanych gwałtach. Spaniu w brudnej, zmoczonej pościeli. Karach na krzesłach elektrycznych. Głodzie. Niewolniczej pracy. Dzieciach, które uciekały i umierały z zimna kilkadziesiąt kilometrów dalej, próbując odnaleźć swoich rodziców i wrócić do bezpiecznych domów. Szkoły były zbytnio oddalone, a rodziny po prostu biedne, żeby przyjeżdżać w odwiedziny. To w szkołach z internatem narodziło się prawdziwe piekło.

"Jesteśmy ocaleńcami" - tak mówią o sobie ludzie, którzy przeżyli edukację w tych szkołach.

Szanowni Państwo, ta lektura porusza do bólu każdą komórkę ciała. Zaskakuje bardzo, bo to co zostało w niej opisane można określić jedynie w grzeczny sposób "nie mieści mi się to w głowie". I choć byśmy czytali ją setki razy, to historia ludzi, którzy byli pionkami tej całej gry cały czas jest taka sama.

Reportaż "27 śmierci Toby'ego Obeda" otwiera oczy na kanadyjską historię i ruchy rządów oraz sądów, które tak samo nieudolnie próbują poprowadzić całą rozgrywkę, aby prawda leżała tylko po jednej stronie. Autorka w zgrabny sposób demaskuje Kanadę, której od tej strony nie znaliśmy, aby odbiorca tej pozycji również mógł zaznać odrobinę skrzętnie ukrywanej historii.