W cieniu Everestu recenzja

Zabierałam się właśnie za pisanie recenzji “W cieniu Everestu”, kiedy zobaczyłam fantastyczną wiadomość o pierwszym zimowym wejściu na K2. Ależ się cieszę! Przede wszystkim dlatego, że dokonali tego Oni - Szerpowie, którzy zazwyczaj są jedynie cichymi, bezimiennymi bohaterami wielu wypraw. Teraz zasłużenie zapisali się w historii himalaizmu, w dodatku wspólnie, jako grupa. Moja radość jest tym większa, że dzięki książce Magdy Lassoty mogłam poczuć, jakbym trochę ich znała. Autorka miała okazję poznać kilku z tych śmiałków (m.in Mingmę G. ), kiedy przebywała w bazie pod Everestem. W swojej książce opisuje zarówno agencję Imagine Nepal, jak i Seven Summit Trecks. Trzymam mocno kciuki za bezpieczne zejście całej ekspedycji, a w międzyczasie polecam Wam wspomnianą lekturę.
Tym, co wyróżnia ją spośród wielu innych książek z gatunku literatury górskiej jest to, że samo wyjście na szczyt jest tu potraktowane raczej marginalnie. Autorka, która sama ani na Evereście nigdy nie była, ani nawet tego nie planuje, skupia się na motywacji ludzi, którzy pragną zdobyć najwyższą górę świata i na Szerpach, którzy umożliwiają to swoim klientom, przedstawia ich historie, ale też szczegółowo pokazuje całe zaplecze konieczne do realizacji tego wymagającego wielu przygotowań i bardzo kosztownego marzenia, codzienność w bazie, organizację życia w niesprzyjających, trudnych warunkach, problemy, emocje i wielotygodniowe oczekiwanie na kulminacyjny moment.
Według mnie to bardziej osobista relacja niż reportaż i momentami właśnie elementów takiego prawdziwego reportażu mi brakowało - niektóre wątki mogły zostać lepiej pociągnięte, wolałabym poznać mniej historii, za to bardziej szczegółowo. Ale ta osobistość, a także to, że autorka nie jest himalaistką, i wiele rzeczy odkrywa na miejscu, ma swój urok, książka jest szczera i autentyczna, czyta się trochę tak, jakby słuchało się opowieści koleżanki. Całość jest przepięknie wydana, bardzo przyjemna w odbiorze a zdjęcia, zwłaszcza portrety, są rewelacyjne!