Porzuceni na śmierć recenzja

Muszę przyznać, że z każdym kolejnym tomem seria "Oblicza śmierci" bardziej mi się podoba. Nora Roberts bardziej skupia się na aspektach kryminalnych powieści a coraz mniej jest scen romantycznych, dzięki czemu według mnie seria wiele zyskała. Oczywiście nadal obecne jest to co najlepsze, czyli niepowtarzalny, lekki styl i umiejętność stworzenia akcji od której czytelnik nie będzie mógł się oderwać, dopóki nie pozna zakończenia.

Tym razem porucznik Eve Dallas musi złapać przestępcę, który na pierwszy rzut oka łączy w sobie wiele sprzecznych cech: potrafi planować i konsekwentnie dążyć do wyznaczonego celu, a jednocześnie sprawia wrażenie małego i nieporadnego dziecka. Która z tych osobowości jest prawdziwa? I która pozwoli Eve złapać sprawcę zanim pojawi się kolejna ofiara?

W tej serii podoba mi się to, że już od pierwszej strony coś się dzieje i od razu poznaje się szczegóły kolejnej zbrodni. Nie ma zbędnych dłużyzn czy stopniowego wprowadzania czytelnika w stworzony przez siebie świat. Oczywiście duża zasługa w tym, że jest to seria, którą Autorka tworzy od niemal trzydziestu lat i każdy kto nie zaczyna jej od 54. tomu zna już bohaterów i rzeczywistość wykreowaną przez pisarkę (tylko nadmienię, że akcja rozgrywa się w roku 2062 i parę rzeczy jest odrobinę "ciekawszych").

Drobnym mankamentem, szczególnie jeśli ktoś nie poznał zbyt wielu początkowych tomów, może być kreacja bohaterów, a właściwie jej brak. Po prostu po tak wielu powieściach Autorka nie skupia się już na ich szerszym przedstawieniu czy nakreśleniu indywidualnych cech charakteru lub przeszłości, bo traktuje je jako coś oczywistego. Z jednej strony odrobinę drażni mnie takie podejście do tematu, a z drugiej cieszę się, że nie muszę po raz milionowy czytać tego samego. Jednak było parę nawiązań do przeszłości, gdzie musiałam chwilę się zastanowić o co chodziło pisarce. (Ja pierwszy tom czytałam niemal dwadzieścia lat temu i niektóre szczegóły zatarły mi się w pamięci, i dlatego pomimo tego, że każdy tom to oddzielna historia i można je czytać w dowolnej kolejności to jednak nie polecam zaczynać czytania serii od tomu 54).

Powieści z tej serii są dla mnie idealnym rozwiązaniem, gdy mam ochotę na kryminał, ale z gatunku tych odrobinę lżejszych, które skupiają się na pracy śledczych i aspektach obyczajowo-psychologicznych i nie epatują przesadną przemocą. Od lat lubię styl pisarki i od lat cieszę się jej kolejnymi powieściami.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl