Malum: Part 2 recenzja

"Emocjonalny rollercoaster, z którego nie będziesz chciała wysiąść".

W opinii do Malum #1 napisałam wam, że drażniło mnie zachowanie Nate’a, teraz już wiem czym to było spowodowane, czemu tak usilnie starał się nienawidzić Tillie.

Postać Tillie cudownie wykreowana, od pierwszej części widzimy zachodzącą w niej przemianę, z “cichej myszki” stała się “Królową” dosłownie i w przenośni. Nie była tak irytująca i rozedrgana emocjonalnie jak Madison. Ona i Nate są dla siebie stworzeni. Czyżby Król znalazł swoją Królową?

Brantley, Bran-Bran. Ten chłopak mnie coraz bardziej intryguje, ciekawie poprowadzony wątek z nim w roli głównej. Zapewne następny tom będzie poświęcony jemu i tajemniczej Saint. Co mnie bardzo cieszy. Ciekawa jestem co jeszcze siedzi w głowie autorki, bo chociaż wydaje się, że wszystko już było, to serwuje nam taki zwrot akcji, że szczena opada. Zadaję sobie też pytanie co dalej z Madison i Bishopem. Czy Bishop wypuści z rąk “Srebrnego Łabędzia”?

W tej części Amo Jones skupiła się na uczuciach, na miłości, która często jest trudna i nie idealna. Droga, która trzeba przejść, by się tego dowiedzieć jest często wyboista. Ale też na stracie, jak ciężko sobie z nią poradzić, a każdy radzi sobie na swój sposób.

Elite Kings Club są jak rodzina i jak w każdej rodzinie zdarzają się problemy i konflikty, jednak więź jaka łączy Królów jest mocniejsza, wyjątkowa.

“Rozluźniam się i serce zaczyna mi bić spokojniej. Ufam mu. Ufam moim Królom. Może nie do końca ufam Hectorowi, ale wiem kim jest moja rodzina”.

Poznajemy wreszcie odpowiedzi na większość sekretów niewyjaśnionych w poprzednich tomach, ale są i nowe tajemnice.

Co za historia!!! Czytając ją co chwila odczuwa się taki rollercoaster emocji, a jednocześnie nie można się od niej oderwać. Szok, niedowierzanie, smutek, oczekiwanie, a do tego jest tak nieprzewidywalna, że kilka razy zdarzyło mi się samą siebie zapytać WTF!

To moja ulubiona jak do tej pory część serii i moim zdaniem najlepsza. Jestem naprawdę pod wrażeniem jak w takich niezbyt grubych książkach można zawrzeć tyle treści, emocji, zawiłą fabułę i wodzić nas za noc. BRAWO!!!