Spotkamy się pod drzewem ombu recenzja

Autorka zabiera nas na argentyńskie pampy, do Santa Catalina, gdzie mieszka rodzina Solanas. Akcja dzieje się w latach 60 i trwa do roku 1997. Argentyna opisana jest w sposób, który sprawia, że chcesz osobiście zwiedzić ten kraj. Nie tylko piękno kraju jest ale także sposób życia jest szczegółowo opisany. Kilka pokoleń przewinęło się przez ten dom i pozostawiło swój ślad.
Po kilku pierwszych stronach wciągnęłam się w tę historię. Niesamowite wrażenie sprawia sposób, w jaki autorka opisuje Argentynę. Serio, Argentyna nigdy jakoś szczególnie nie przyciągała mojej uwagi, ale ze względu na opisy krajobrazów, sposoby życia, historię kraju… teraz bardzo chciałabym ten kraj zwiedzić.

Pisarka, moim zdaniem, ma urzekający, delikatny i bardzo płynny styl. Narracja od razu przykuła moją uwagę, ponieważ jest płynna i zaskakuje czytelnika. Mnie nawet bardziej, bo nie spodziewałam się, że znajdę w tej książce to, co znalazłam: bardzo dobrze skonstruowaną historię i dzieje fascynującej rodziny.
Uważam, że ta lektura jest emocjonalna i melancholijna. Momentami chciało mi się płakać z frustracji i rozpaczy, a za chwile cieszyć się szczęściem bohaterów. Gdy do tego dołączymy intrygujące postacie, rodzinne tajemnice i intrygi dostaniemy powieść doskonałą.

Sofia Solanas i Santiago są kuzynami, a także najlepszymi przyjaciółmi. Zawsze są razem, wrecz nierozłączni. Do czasu, gdy Sofia zaczyna czuć coś więcej do Santiego i sprawy się komplikują. W końcu jest jeszcze dzieckiem i tak naprawdę nie wie, czego tak naprawdę chce. Nie wspominając już o reakcji jej rodziców, gdy dowiedzieli się, że Sofia żywi takie uczucia do swojego kuzyna.

Jednak nie wybieramy, kogo możemy kochać, a Sofia i Santi w końcu zapominają o opinii innych i martwią się, czy kochają tylko siebie nawzajem. Zgodnie z oczekiwaniami, związek zostaje odkryty przez rodzinę, a Sofia jest zmuszona wyprowadzić się z Santa Catalina. Ścieżki Sofii i Santiego ostatecznie się rozeszły, a życie każdego z nich już nigdy nie będzie takie samo...

W tej ksiażce znalazłam relację kilku pokoleń. Powiedziałbym, że świadectwo historyczne. Odkryłam też wiele historii miłosnych. Pełen pasji, urazy i żalu. Znalazłam przeznaczenie.. Fakt, że mogłam towarzyszyć różnym pokoleniom tej rodziny, dał mi bardzo szerokie spojrzenie na to, jak wyglądała rzeczywistość Argentyny w różnych epokach. Pokochałam te postacie, jakby były moją rodziną. Odczuwałam cierpienie każdego z nich i dzieliłam z nimi ich radości i smutki. Myslę, że to najlepsza rzecz: czuć, że należymy do świata, który znamy ze stron książki. I tak właśnie się poczułam, kiedy zaczęłam czytać "Spotkamy sie pod drzewem ombu."

Sofia i Santi szczególnie utkwili mi w sercu, z bardzo szczególnych powodów. Ta dwójka ma... ekscytującą historię.

Zapraszam pod drzewo ombu. Mówi się , że ma magiczną moc spełniania marzeń...

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.