Emerald recenzja

Valeria pracuje jako cukierniczka. Większą część pracy spędza na pieczeniu różnych wypieków. Pewnego dnia otrzymuje nietypowe zlecenie. Ma pokroić tort na urodzinach klienta. Klientem tym jest Vincent. Jest milczący, zabójczo przystojny i pewny siebie i już przy pierwszym spotkaniu wzbudza w dziewczynie niemałą fascynację.
Przyjęcie urodzinowe się kończy, ale drogi Valerii i Vincenta nie rozchodzą się na długo. Dziewczyna zrobiła na nim wrażenie, a jej szmaragdowe oczy są wyjątkowe, dlatego postanawia ją porwać. Za porwaniem stoi również tajemnica, którą mężczyzna skrywa od lat.
Vincent porywa Valerię i próbuje przyzwyczaić się do nowej, życiowej sytuacji. Valeria natomiast, próbuje przebić się przez mur, który jej porywacz zbudował wokół sobie przez lata i chce poznać go lepiej.

Valeria jest pyskata, nie potrafi słuchać poleceń, wiedząc, że jej zachowanie może przynieść więcej szkody niż pożytku.
Strasznie lubi podkreślać, że została porwana. Czasami aż za bardzo, co niestety negatywnie wpływa na odbiór jej postaci.
Cały czas prowokuje Vincenta i wydaje się, jakby nie potrafiła z nim normalnie porozmawiać. Za to czuć chemię między nimi.

Przez mniej więcej 2/3 książki jest bardzo schematycznie. Ona się do niego zbliża, on przez chwilę się poddaje, po czym ostatecznie ją odpycha od siebie. Ona robi głupotę, przez co on się denerwuje, robi coś, co wzbudza strach w Valerii, po czym ona zbliża się do niego, żeby się uspokoił i tak w kółko. Niektóre sytuacje były niestety absurdalne a dialogi niekiedy sztuczne.

Bliżej końca zaczyna się na prawdę coś dziać. Historia nabiera rozpędu i jest ciekawa. Dużo się dzieje. Przeżycia i przeszłość Vincenta okazują się niesamowite. Drogi obojga bohaterów zostały połączone nieprzypadkowo. Vincent jedynie dopomógł szczęściu i jest to przepiękna historia miłosna.

Zdecydowanie zakończenie podniosło ogólną ocenę książki. Było bardzo emocjonalnie, nie było czuć tylko pociągu fizycznego między bohaterami, a zdecydowanie coś więcej. Nie mogłam się oderwać od tej końcówki.

Czuję się lekko rozczarowana. Historia miała potencjał, szkoda, że większą część musiałam przebrnąć, żeby dopiero zakończenie wzbudziło moje zainteresowanie.