Emancypantki recenzja

II połowa XIX wieku. Dla Polaków czasy niezwykle trudne. W tej powieści Bolesław Prus początkowo przenosi czytelnika do warszawskiej pensji, prowadzonej przez panią Latter. Niestety kobiecie coraz trudniej wiązać koniec z końcem. Na domiar złego jej dorosły syn, utracjusz niemożliwy, dokłada jej zmartwień. Zarówno on, jak i jego siostra, Helenka, zostają wysłani za granicę. Pod ich nieobecność dochodzi do tragedii. Pensja trafia pod tymczasową opiekę jednak los zarówno pensjonarek, jak i nauczycielek, staje pod znakiem zapytania.

W tych okolicznościach poznajemy Magdalenę Brzeską, która skłoniona okolicznościami wraca do rodzinnego domu. Dotąd pracowała na pensji jako dama klasowa. Posmakowała podstaw emancypacji. Ciężko jej więc funkcjonować na przysłowiowym garnuszku rodziców. Od tego momentu będziemy towarzyszyć Madzi w jej życiowych rozterkach.
Bohaterka budzi mieszane uczucia. Z jednej strony można podziwiać jej wybitnie wielkie serce dla potrzebujących. Niestety często balansuje to na krawędzi ogromnej naiwności. Dziewczynę ciągnie do emancypacji. Zdaje się jednak, że nie do końca wie, jak to zagadnienie ugryźć. Miota się w targających nią uczuciach. Walczą w niej aspirująca emancypantka i gotowa oddać życie za dobre imię swoje i swojej rodziny panienka.
Bolesław Prus jest jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy epoki pozytywizmu. Choć kiedy w czasach szkolnych czytałam "Lalkę", cierpiałam wielkie katusze, dziś poznałam Prusa na nowo. Podziwiam jego zacięcie w dążeniu do przedstawienia rzeczywistości swoich czasów w sposób uczciwy, pozostawiający czytelnikowi miejsce na własny osąd. Niezwykle przyjemnie było mi poznawać tak różnych bohaterów, zarysowanych z precyzją tak dużą, że można odnieść wrażenie jakby materializowali się tuż obok.

Madzi bardzo kibicowałam, by znalazła w sobie siłę na wybranie własnej drogi, a następnie godne, wewnętrznie prawdziwe podążanie nią. Egoizm, interesowność większości bohaterów raziły, jednocześnie uświadamiając, jak podle jest w życiu człowiekowi, który ponad siebie stawia dobro innych. Choć objętość "Emancypantek" może przerażać, warto sięgnąć po tę powieść. Piękny, ale przystępny język, ciekawa historia, której ciąg dalszy chce się poznać i wybitny obraz czasów - warto odrzucić wątpliwości (jeśli takowe tobą miotają) i wyruszyć w tę literacką podróż w czasie.