Wieża strachu recenzja

Jest cały wachlarz kryteriów wpływających na mój odbiór danej książki. Czasami dwie zupełnie różne pod każdym względem podobają mi się równie mocno, innym razem takie zbliżone fabularnie oceniam skrajnie inaczej. Osobno kategorię stanowią powieści, które zachwycają wszystkich, a mnie ani trochę. Może chodzi o to, że wiele pozytywnych opinii zwiększa oczekiwania, a może po prostu nie rozumiem niektórych trendów.

Twórczość Przemysława Borkowskiego znam jedynie z serii z prokurator Seredyńską i jest to trudna znajomość. "Rytuał łowcy" bardzo źle mi się czytało, trudno było mi się wczuć w narrację, ale ostetecznie fabularnie było naprawdę dobrze. Przy "Śmierć nie ucieknie" sytuacja się odwróciła - przebrnęłam przez nią szybko, ale nie spodobała mi się. Za to "Wieża strachu"...

Niby to już trzeci tom serii, a główna bohaterka jest dla mnie wciąż zagadką. Wiadomo że w kryminałach najważniejsze jest śledztwo i wszystko, co z nim związane, ale skoro jakaś postać pojawia się w kilku książkach danego autora to chyba po to, by czytelnik się jakoś z nią związał, a nie tylko po to, by reklamować je jako cykl. Wspominam o tym też dlatego, że przy tak monotonnej fabule jak w przypadku "Wieży strachu", autor sam pozbawia się możliwości wprowadzenia czegoś ciekawego w prywatnym życiu śledczych, co mogłoby nie tylko być urozmaiceniem, ale nawet uratować książkę w oczach czytelnika.

"Wieża strachu" nie przekonała mnie niczym. Czytałam jakiś czas temu podobne połączenie kryminału z rozważaniami egzystencjalnymi, ale tam przynajmniej akcja posuwała się jakoś do przodu, a tutaj miałam wrażenie, że kilka fragmentów zapętlało mi się w kółko i gdy książka się skończyła, odczułam ogromną ulgę. Najbardziej mnie chyba rozczarowało w niej to, że sam pomysł może byłby ciekawy, gdyby inaczej go wykorzystano. A tak powstało kilka stron niezłego kryminału i kilkaset czegoś, czego nawet nie potrafię nazwać. Szkoda, bo Przemysława Borkowskiego stać na więcej i mam nadzieję, że kolejną powieścią nawiąże do "Rytuału łowcy".

Moje 5/10.