Późne życie recenzja

Egzystencja w nadmorskim siedlisku

Autor: @z_kultury_ ·1 minuta
2024-07-25
Skomentuj
3 Polubienia
Ingi Iwasiów chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Ta popularna, ceniona krytyczka literacka, pisarka i poetka tym razem oferuje czytelnikowi swoją polifoniczną powieść utrzymaną w nadmorskim klimacie, która odkrywa przed czytelnikami cienie i blaski dojrzałej egzystencji.

„Późne życie” z oferty Wydawnictwa Drzazgi to zbiór reminiscencji tego, co minione i obecne. Narracja ta z premedytacją wykracza poza tytułowe ramy, sięga dalej niż możemy się spodziewać i bierze sobie za przedmiot opisu rozmaite życiorysy mieszkańców nadmorskiego siedliska, którzy przybyli tu z różnych powodów i nieoczekiwanie stali się sobie bliżsi niż się tego spodziewali.

Jest w tej prozie jakaś nieznośna lekkość, która wiedzie od historii do historii i czyni z zupełnie obcych ludzi, osoby wyjątkowo Nam bliskie. To nasi młodsi i starsi znajomi, wścibscy sąsiedzi, panie z butiku, kierowca śmieciarki. Pozornie przypadkowe życiorysy związane siecią zależności na Naszych oczach tworzą wspólnotę trosk i zmartwień, nieodłącznych kompanów codziennego życia. Co ciekawe, również i My - czytelnicy stajemy się częścią tej niebywałej wspólnoty.

Iwasiów tworzy w swojej opowieści również mapę punktów, z których rozciąga się rozległe spojrzenie na bohaterów i ich pogmatwane losy. Ośrodek wczasowy, przyczepa czy choćby miejsca na plaży przeznaczone dla stałych bywalców to lokalizacje, które nie mają wiele wspólnego z nadmorskim turystycznym klimatem. Co ciekawe, ukazane z innej perspektywy, jako egzemplifikacje codzienności, mają znacznie więcej do powiedzenia o tych, którzy są z nimi związani a przy okazji również o Nas - czytelnikach żywo zainteresowanych „podglądaniem” czyjegoś życia.

Za niezwykłość, z jaką ta powieść traktuje o tym, co zwyczajne. Za niebywale lekkie pióro i erudycję godną pozazdroszczenia. Wreszcie za koncept, który zaskakuje (nie)oczywistością należą się „Późnemu życiu” wszelkie pochwały a przede wszystkim rekomendacja, byście i Wy zanurzyli się w cudzej egzystencji i sprawdzili, jak wygląda nadmorskie życie, zwłaszcza „po sezonie”.

Moja ocena:

× 3 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Późne życie
Późne życie
Inga Iwasiów
8/10

W tej rozpisanej na wiele głosów prozie, której bohaterami są mieszkańcy pewnej nadbałtyckiej osady, przyglądamy się małym i wielkim apokalipsom, lokalnym i globalnym końcom – życia, przyrody, rzeczy...

Komentarze
Późne życie
Późne życie
Inga Iwasiów
8/10
W tej rozpisanej na wiele głosów prozie, której bohaterami są mieszkańcy pewnej nadbałtyckiej osady, przyglądamy się małym i wielkim apokalipsom, lokalnym i globalnym końcom – życia, przyrody, rzeczy...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Pozostałe recenzje @z_kultury_

Waffen-SS. Elita Hitlera
Opowieść o ulubieńcach Hitlera

Te dwie spopularyzowane przez nazistów runy sig tworzące skrót SS to bodaj najbardziej rozpoznawalny symbol w Europie, a może i na całym świecie. O jego popularność zadb...

Recenzja książki Waffen-SS. Elita Hitlera
Przyszedłem do ciebie, ale cię nie zastałem
Jeden zbiór - różne oblicza pisarstwa

Antonio Tabucchi, włoski mistrz krótkiej formy, którego opowiadania przetłumaczono na wiele języków, cieszył się niegdyś popularnością również wśród polskich czytelników...

Recenzja książki Przyszedłem do ciebie, ale cię nie zastałem

Nowe recenzje

Zimne serce
Zimne serce
@WystukaneRe...:

Książki z serii z Josie Quinn w roli głównej zawsze mają kolor przewodni okładki i często nawiązuje on zarówno do grafi...

Recenzja książki Zimne serce
Biuro ludzi zagubionych
Biuro ludzi zagubionych
@wiktoria.wa...:

Biuro ludzi zagubionych, czyli mniejsze, gdzie dzieje się magia.. Klara prowadzi przytulną kawiarnię w Gdańsku przy ur...

Recenzja książki Biuro ludzi zagubionych
Uzupełniasz mnie
Uzupełniasz mnie
@unholy.confess:

“Nie potrafię się jednak do końca skupić, bo słowa Blake’a wywołały burzę w moim umyśle. Może i oglądał te zdjęcia przy...

Recenzja książki Uzupełniasz mnie
© 2007 - 2025 nakanapie.pl