Echo man recenzja

Policjanci odnajdują w lesie zwłoki dwóch kobiet z odciętymi głowami w identycznym samochodzie, jakim jeździł seryjny mordercą Ed Kamper. Z czasem okazuje się, że tych zbrodni przybywa, a te niewyjaśnione z przeszłości również przypominają te popełnione przez innych seryjnych morderców. To w takim ultra skrócie opis fabuły Echo Mana.
*
Od samego początku historia intryguje, a z każdym kolejnym rozdziałem ciekawość wzrasta. I pojawia się w głowie myśl, ile jeszcze w człowieku może być zła. Skąd się ono bierze, czy można się z tym urodzić czy coś/ktoś w jakiś sposób to kształtuje. Echo Man (jak nazwali go dziennikarze) naśladuje najbardziej znanych na świecie seryjnych morderców i przez cały czas kpi sobie śledczych, którzy poruszają się po omacku. A każda kolejna ofiara i miejsce zbrodni generuje więcej pytań niż odpowiedzi. Czas tyka, bowiem morderca realizuje starannie ułożony w głowie plan, który pragnie zakończy się spektakularnie. Miałam kilka chwil lekkiej irytacji na policjantów, a szczególnie na Carę, która momentami zachowywała się jakby była ślepa i głucha.
*
Największą sympatią obdarzyłam postać Nate'a oraz Jess, którzy byli skomplikowani, a ich historie mnie porwały. Poza tym byli to najbardziej fabularnie dopracowani przez autorkę bohaterowie. Im poświęciła najwięcej uwagi, pokazując mi, że każdy zasługuje na nowy początek, a za każdym zachowaniem kryje się mniej lub bardziej zawiły katalizator.
Książka obfituje w dość makabryczne opisy i mocne sceny, które nie wszystkim mogą przypaść do gustu i to trzeba przed lekturą wyraźnie zaznaczyć.
Autorka nawet na ostatniej stronie sprawia, że czytelnikowi szybciej zabije serce ... choć podczas czytania w mojej głowie mnożyły się rozwiązania nie do końca udało mi się rozwikłać zagadkę. Moje podejrzenia były słuszne, aczkolwiek ostateczne rozwiązanie odrobinę mnie zaskoczyło. To książka, która na dłużej zapada w głowie i wciąż zastanawiam się czy to dobrze, bo przecież nie powinny nas fascynować chore umysłu, a jednak tak się dzieje...
*
Echo Man z serialem Mindhunter ma niewiele wspólnego, oprócz seryjnych morderców, którzy się w nim pojawili.
*
Jeśli to jest debiut autorki, to ja już się boję, co może być dalej ;) to bardzo dobry trzymający w napięciu thriller, choć nie dla czytelników o słabszych nerwach czy bardziej wrażliwych. Po prostu mogą mieć problem z niektórymi scenami. Echo Man przeraża swoim bestialstwem i sadyzmem w czystej postaci. Pokazuje nam również, że nigdzie nie możemy się czuć bezpiecznie, bo zło nie śpi. Polecam fanom prozy Cartera czy J.D. Barkera.