Dziwna sprawa Skaczącego Jacka recenzja

Mark Hodder swoją debiutancką książką narobił niemałego zamieszania na rynku fantastyki. „Dziwna sprawa Skaczącego Jacka” pierwszy tom serii Burton i Swinburne, uhonorowany Nagrodą Philipa K. Dicka to jedno z najgłośniejszych wydarzeń literackich 2011 r. w Wielkiej Brytanii.
Wiktoriańska Anglia, gdzie o palmę pierwszeństwa walczą technicy z eugenikami, Inżynierowie produkując coraz nowe wynalazki zasilane parą oraz energią elektryczną, które ułatwiają życie: welocypedy zasilane parą, mechaniczne kraby-sprzątacze, samojezdne karety, konkurując z eugenikami, tworzącymi ogromne silne konie, posłańców w postaci udoskonalonych psów czy papug, łabędzie powożące transportowymi latawcami. Libertyni ścierają się ze zdeprawowanymi hulakami, tradycja walczy z nowoczesnością, wolnością seksualną i światopoglądową. Niestety, jak to w życiu bywa, nauka zostaje wykorzystana do niecnych celów. Po ulicach Londynu krążą krwiożercze wilkołaki, ktoś porywa z ulic dzieci, a młode dziewczyny stają się celem napaści dziwnego stworzenia zwanego Skaczących Jackiem. Do rozwiązania zagadek i walki z przestępcami oddelegowany zostaje znany odkrywca i podróżnik sir Francis Burton. Zostając tajnym rządowym agentem, wraz z pomocnikiem Algernonem Swinburnnem zapuszcza się w najbardziej niebezpieczne dzielnice Londynu, tropiąc przestępców.
Nie dziwię się popularności Hoddera, gdyż stworzył pierwszą, tak dopracowaną powieść steampunkową. Technika, para, eugenika są naturalnymi elementami uniwersum powieści, są integralną jej częścią. Hodder ukazuje alternatywną wizję społeczeństwa tak realistycznie, że nie sposób nie zastanawiać się co by było gdyby.Do tego dochodzi dziwaczna, niezrozumiała w swoim postępowaniu postać Skaczącego Jacka, krwiożercze loup-garou, dynamiczna akcja i otrzymujemy kryminalną, steampunkową historię od której nie sposób się oderwać.