Dziewczynka z walizki recenzja

Autor książki David Serrano Blanquer, opisuje losy dwóch kobiet. Jedną z nich jest Giza, której rodzice Edwarda i Henryk zmuszeni okolicznościami oddali córkę pod opiekę rodzinie Ślązaków. Maleńka dziewczynka chorowała, jej rodzice znaleźli się w gettcie, dla Gizy nie byłoby przyszłości. Wyniesiona została w małej pięlegniarskiej walizeczce, to tam rodzice widzieli ją po raz ostatni. Dziewczynka trafiła do rodziny, która dała jej dom, miłość i szczęście. Poznała "starszą siostrę". Ze względu na to, że została zabrana przez swoich krewnych do Urugwaju, którzy chcieli zacząć nowe życie, wymazując wszystko co polskie z pamięci, Giza nie pamiętała 5 lat swojego życia, w tym rodziny Ślązaków.
Drugą bohaterką jest Danuta, najstarsza z córek przybranej rodziny. Danuta była silną młodą kobietą, która za dnia oddaławała się rodzinie, zaś wieczorami pod pseudonimem "blondynka" walczyła przeciwko nazistom. Doskonale pamięta i wspomina małą siostrzyczkę i wszystko co z nią związane, doskonale pamięta rozłąkę i pustkę jaką wyrządził wyjazd Gizy do Urugwaju. Jedyne czego pragnęła to przed śmiercią odnaleźć siostrzyczkę.

Autor w książce szczegółowo opisał losy bohaterek. Możemy zobaczyć stare dokumenty oraz fotografie. Czytając przenosimy się w czasy naznaczone piętnem, które są niewyobrażalnie potworne, pełne bólu, cierpienia, okrucieństwa. Czytamy o gettcie, obozach, w których ginęli niewinni ludzie, a których dzieci którym udało się przeżyć żyją w ciszy przez całe życie chowając się przed przeszłością. Książka chwyta za serce.
.
《𝚃𝚛𝚣𝚎𝚋𝚊 𝚌𝚣𝚊𝚜𝚞, 𝚋𝚢 𝚠𝚢𝚍𝚘𝚋𝚢𝚌́ 𝚗𝚊 𝚜́𝚠𝚒𝚊𝚝ł𝚘 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚎 𝚝𝚘, 𝚌𝚘 𝚣𝚘𝚜𝚝𝚊ł𝚘 𝚠𝚢𝚖𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎》
.
Podczas czytania wkradał się chaos, ze względu na to w jaki sposób pisze autor, niejendokrotnie nie wiadomo czego konkretnie dotyczy dany fragment książki. Autor komentuje sytuacje i opisuje przy tym swoje odczucia i przypuszczenia, które nie zawsze są trafne. Od początku i przy każdej okazji wtrąca choćby fragment o swoich poprzednich dziełach.