Dziewczyna ze słonecznikiem recenzja

"Ty nie będziesz szczęśliwa z bujnym wrzosem albo dumnym tulipanem. Piękna róża nie obejmie Cię kolcami, a goździk szybko uschnie. Musisz odnaleźć drugi słonecznik. Taki, który Cię wesprze, gdy zabraknie słońca, abyście razem mogli wzrastać."

Ten fragment, znajdujący się już w końcowych fragmentach książki "Dziewczyna ze słonecznikiem" Aleksandry Rak, skradł moje serce. Sprawił, że idea powieści nabrała kształtów. Uzupełnił wszelkie niedopowiedzenia i wrył się głęboko w serce.

Bohaterami tej historii są Łucja, Kacper i Bonio. Przyznam, że początkowo opis na okładce nie zachwycił mnie zbyt mocno. Bałam się, że to będzie klasyczny trójkąt, bez większych fajerwerków. Na szczęście, w tym wypadku moje przeczucia okazały się mylne. Opowiedziana historia pozytywnie mnie zaskoczyła serwując całą paletę emocji, z których te odnoszące się do miłości dziewczyny do dwóch chłopców, zajmowały chyba najmniej miejsca.

Przyznam, że najbardziej urzekła mnie tu sylwetka Kacpra, choć "urzekła", to pewnie nieodpowiednie słowo. Poruszyła i sprawiła, że moje serce boleśnie zadrżało, tak, tak brzmi zdecydowanie lepiej. Na przykładzie tego bohatera autorka zwraca uwagę na niezdrowe relacje w rodzinie. Nie, nie ma tu przemocy, a przynajmniej nie tej fizycznej, ale bywa, że słowa ranią mocniej niż nóż. Wypowiedziane z mocą zapadają w serce i tkwią niczym zadra dotkliwie raniąc.

Drugi z chłopaków, Bonio, stanowi całkowite przeciwieństwo Kacpra. Jest niczym wolny ptak, w żaden sposób nieskrępowany, pewny swych przekonań.
Którego z nich wybierze Łucja?
Decyzja w tej sytuacji jest niezwykle trudna, gdyż wybór pomiędzy dwójką przyjaciół zrani nie jedno, lecz dwa serca. Jakikolwiek by nie był, zniszczy długoletnią przyjaźń chłopaków, przyniesie żal i rozgoryczenie. Wciąż zastanawiam się, jak ja postąpiłabym w takiej sytuacji. Czy słusznym byłoby dać ponieść się uczuciu, czy też lepiej okiełznać je w imię wyższego dobra?
Jeden krok, który może zaważyć na całym dalszym życiu każdego z bohaterów.

Zakończenie powieści pozostawiło we mnie niedosyt. Czuję żal, że ta historia już się skończyła i po cichu zastanawiam się czy aby nie będzie kontynuacji? Z jednej strony, taki finał sprawia, że opowieść długo będzie we mnie tkwiła. Z drugiej martwię się, że będę musiała żyć w tej niepewności, nieświadoma dalszych losów bohaterów.

"Dziewczyna ze słonecznikiem" to świetnie opowiedziana powieść, która mocno angażuje czytelnika. To nie pierwsze moje spotkanie z autorką i każde uważam za niezwykle udane. Myślę, że z uwagi na zakończenie, jakie zafundowała nam tu pisarka, ta historia pozostanie ze mną przez długi czas.

Moja ocena 8/10.