Dziewczyna z Siódmej Alei recenzja

Estella Bissette jest krawcową, fachu nauczyła ją matką, dodatkowo głównej bohaterce wychodziło to bardzo dobrze. Widać było, że ma do tego talent. Jednak z nadejściem roku 1940, gdy do Francji wkraczały niemieckie wojska, dziewczyna za namową matki uciekła do Stanów Zjednoczonych. Przybywając na Manhattan nie ma zbyt wiele, ale ma ogromne marzenia o własnym atelier.

Po kilkudziesięciu latach gdy Estella jest już babcią, wysyła swoją wnuczkę, Fabienne Bissette na własną wystawę. Fabienne jest bardzo zżyta z babcią i tak gdy widzi, że ze starszą panią jest już coraz słabiej, postanawia dowiedzieć się więcej o przeszłości Estelli. Nie spodziewa się że odkryje tragiczną historię i ogrom tajemnic.

Czy Estella będzie miała na tyle siły by osobiście opowiedzieć wnuczce swoją historię? Czy Fabienne w tym wszystkim sama odnajdzie miłość? Czy główne bohaterki pogodzą się z przeszłością?

Muszę przyznać, że ta historia zaciekawiła mnie już od samego początku. Dosyć wiele przeczytałam już książek, których akcja dzieje się podczas II Wojny Światowej, jednak ta jest zupełnie inna. Estella jeszcze jako młoda dziewczyna ucieka przez tą wojną do Stanów Zjednoczonych. Po drodze poznaje pewnego chłopaka, z którym się zaprzyjaźnia. To właśnie on doradza jej by po dotarciu na miejsce rozejrzała się za pracą tylko na Siódmej Alei. To właśnie tam toczy się modowe życie, ale Estella nie pragnie niczego więcej niż stworzyć własną markę.

Jednak Estella nie wyobrażała sobie takiego życia. Co chwilę jest zmuszona zmieniać pracę, przyjaciele podpowiadają jej, że to właśnie jest ten moment by zaczęła myśleć o czymś własnym, jednak ona w dalszym ciągu nie czuję się na siłach by stworzyć coś swojego do użytku publicznego. Jednak los potrafi być bardzo sprytny, tak też przez zupełny przypadek poznaje mężczyznę o imieniu Alex który przedstawi ją Lenie.

Tą historię odkrywa właśnie Fabienne, która jest wnuczką Estelli. Sama też staje przed trudnymi wyborami, czy podążać za miłością, czy skupić się na pracy, a może rzucić wszystko i zacząć od nowa.

Ta historia jest naprawdę pełna emocji. Opowiada o bardzo silnej więzi między babcią, a wnuczką, o dwóch odważnych i pełnych pasji kobietach, które mimo rzucanych kłód pod nogi starają się dążyć do wyznaczonego sobie celu.

Bardzo podobała mi się postaci Estelli, to jak szybko i bez zbędnych problemów zaaklimatyzowała się w nowym miejscu, to z jaką łatwością przychodziło jej nawiązywanie nowych kontaktów, oraz to, że potrafiła postawić na swoim gdy się z czymś nie zgadzała bardzo mi zaimponowało.

Dodatkowo bardzo dużym plusem w tej historii jest motyw modowy, z którym ja dosyć rzadko spotykamy się w książkach, w których czytam. Może i spodziewałam się troszeczkę zakończenia, jednak to zupełnie nie zepsuło mi frajdy z czytania. W dalszym ciągu z zapartym tchem dążyłam do końca, by dowiedzieć się jak cała ta historia, zarówno Estelli jaki Fabienne się zakończy.

To była moja pierwsza książka autorki i podejrzewam, że nie ostatnia. Z ogromną przyjemnością sięgnę po wcześniejsze książki, jak i po te, które w najbliższym czasie się ukażą.