Dziewczyna z gór. Tropy recenzja

Nieczęsto zdarza mi się sięgać po tego typu książki. Ładunek emocjonalny jaki w sobie mają jest tak duży, że czasem potrzeba chwili by to przetrawić. „Dziewczyna z gór” przyciągnęła mnie swoją tajemniczością. Byłam ciekawa co znajdę na kartach tej powieści i czy mnie wciągnie bądź zainteresuje.

To historia Nadii, młodej kobiety, która jako jedenastoletnia dziewczynka zostaje porwana. Nikt nie wie co się z nią działo. Cała historia jest opowiedziana jej oczami. Co przeżywała, jak wyglądało jej życie, nawet jak wyglądało śledztwo. Co widziała, słyszała i czego doświadczała. Niektóre wydarzenia z jej życia są bardzo trudne, inne pomimo trudnej sytuacji, pokazują że życie toczyło się dalej. Skrywane tajemnice dotyczące jej życia i życia jej bliskich wychodzą na światło dzienne.

Mimo tego, że tematyka nie jest łatwa to książkę czyta się bardzo dobrze, wręcz rewelacyjne. Strony właściwie same się czytają, jeżeli mogę tak napisać. Autorka świetnie buduje napięcie i uczucie niepokoju, ale wszystko w sposób wyważony, że czytelnik ma przerwy na to, żeby odetchnąć. Odwrócona perspektywa, czyli że czytając książkę widzimy wszystko oczami ofiary, osoby porwanej, to coś innego. I to się sprawdza. Historię Nadii przeżywamy razem z nią, a nie będąc z boku. Moim zdaniem portrety psychologiczne postaci są dobrze ukazane. Nie są one płytkie, każda ma inny bagaż doświadczeń, nieczęsto są to przeżycia ciężkie i trudne.

Całość wypada bardzo dobrze. Zakończenie jest zaskakujące, postaci są ciekawe tak samo jak fabuła. Mimo trudnej tematyki książka nie przytłacza. Mogę tylko dodać, że ta książka sprawdzi się na jesienny czy zimowy wieczór. Trzyma w napięciu, niepokoi, a do tego nie pozwala się oderwać. Dla wszystkich fanów książek psychologicznych to pozycja obowiązkowa. To świetna książka o manipulacji i przywiązaniu ofiary do porywacza. Przy tej książce nie sposób się nudzić. Jest też idealna na jeden wieczór, tak szybko się ją czyta. Zapewni doskonałą zabawę. Zechcecie przeczytać kolejne części.