Dziewczyna, która pływała z delfinami recenzja

Sabina Berman autorka scenariuszy filmowych i teatralnych nominowana do Oscara. ,,Dziewczyna, która pływa z delfinami” jest jej debiutem powieściowym, który narobił sporo zamieszania w literackim świecie. Książka została sprzedana do dwudziestu krajów.

Pokochałam tę książkę, gdy przeczytałam parę pierwszych rozdziałów. Najbardziej polubiłam tą małą dziewczynkę, która żyła swoimi zasadami i nie bała się niczego. Niesamowite było w niej to, że żadne przeszkody dla niej nie istniały. Postawiła w życiu jeden cel i do niego zmierzała. Dzięki niej mogłam zobaczyć całkiem inny świat, który w dzisiejszym świecie występuje wśród takich dzieci.

,,Wtedy właśnie, stojąc jednocześnie blisko i daleko od nich, zdałam sobie sprawę, że tak będzie już zawsze. Będę blisko ludzi, ale daleko od nich.”

,,Dziewczyna, która pływa z delfinami” jest opowieścią o małej dziewczynie, która nap oczątku nic nie umiała, tak jakby się zatrzymała w rozwoju. Na szczęście, gdy pojawia się ciocia Isabelle, nadaje jej imię Karen i uczy ją na nowo żyć. Kobieta przez cały czas myśli, że Karen jest jej siostrzenicą i razem zaczynają prowadzić przetwórnię tuńczyka. Trudno jest kogoś nauczyć wszystkiego od początku a najbardziej miłości, ale Isabelle nie poddaje się i próbuje za wszelką cenę z Karen ,,zrobić” człowieka. Książka pokazuje ciężką drogę dziewczyny i wiele przeszkód, które musiała pokonać. Bohaterka bardziej jest przywiązana do zwierząt niż do ludzi i dlatego w jej działaniu widać, jak pragnie mniejszego cierpienia dla nich. Nie boi się Huntingtona i Goulda, dla których pieniądze się liczą. Niestety, gdy ukochana ciotka umiera Karen zostaje sama i musi podjąć najważniejszą decyzję.

Książka zawiera w sobie wiele śmiesznych scen a najbardziej mnie zainteresowała opinia o Kartezjuszu i Darwinie. Jednego oceniała pozytywnie a drugiego krytykowała. Wiele złych ocen dostała Karen na studiach, ponieważ jej prace zawierały jedno zdanie lub były nie na temat. Najśmieszniejszym momentem jest wieszanie się Karen w stroju nurka na uprzęży .

Pomimo tego, że Karen posiadała cechy autystyczne to tylko ona potrafiła pomóc zwierzętom. Ona je najbardziej pomagała i za wszelką cenę zmniejszała im ból. Ciotka korzystała z jej wiedzy i kazała robić to co Karen zaplanowała. Pomimo, że pieniędzy czasem brakło Isabelle ufała swojej siostrzenicy i nie bała się ryzyka.

Książkę polecam wszystkim, ponieważ ukazuje ciekawy świat, który rzadko można spotkać. Poza tym nikt przy tej książce nie będzie się nudził a każdy rozdział jest krótki. W ,,Dziewczynie, która pływa z delfinami” można natrafić czasem na rysunki lub minki. Nim zobaczysz a już książkę skończysz.

Książka została wydana przez Wydawnictwo Znak.


Ocena:5/5