Dziewczyna, która czuła zbyt mocno recenzja

Z pewnością znacie to uczucie, kiedy łzy cisną się do oczu, serducho szaleje, a w głowie kłębi się ogrom myśli?
A już myślałam, że wywołanie takiej burzy emocji jest w moim przypadku raczej nieosiągalne.
A jednak. Monika Cieluch nie przestaje mnie zaskakiwać. Mówią, żeby nie oceniać książki po okładce, a ja po raz kolejny dałam się nabrać. Patrząc na okładkę "Dziewczyny, która czuła zbyt mocno" założyłam, że jest to lekki wakacyjny romans. Jak ja się myliłam...
Monika Cieluch zaserwowała czytelnikom historię niesamowicie wciągającą, ale też skomplikowaną i trudną.
Jared wraca do rodzinnej miejscowości na urlop po misji w Iraku. W domu rodziców czeka na niego brat Taylor samotnie wychowujący kilkuletnią córkę.
London to młoda kobieta, która wprowadziła się do domu sąsiadującego z domem braci. Dziewczyna jest raczej skryta, charakteryzuje ją specyficzny ubiór i to, że raczej nie lubi nawiązywać nowych znajomości.
Skoro bohaterów jest trzech, to nie trudno się domyślić, że autorka uwikła ich w miłosny trójkąt. Tylko że nic w tej powieści nie będzie ani przywidywalne, ani pewne. To niezwykle wzruszająca, zaskakująca, pełna tajemnic i przepiękna opowieść o miłości i nadziei, o odpowiedzialności i trudnych wyborach, o samotności i braku akceptacji.
Autorka podzieliła powieść na trzy części, w których wydarzenia są opisywane z perspektywy każdego z bohaterów. Pozwala to dokładnie zrozumieć odczucia i punkt widzenia każdego z nich, a przy tak delikatnych i złożonych tematach, które porusza autorka, zrozumienie emocji, które towarzyszą bohaterom, uważam za najważniejsze.
Monika przekazuje emocje w niesamowity sposób. Czytelnik dosłownie nimi nasiąka, żyje nimi. Były fragmenty, przy których nie umiałam pohamować łez, były fragmenty, przy których odczuwałam rozterki bohaterów tak mocno, jakby były moimi własnymi, były też takie, przy których dosłownie chciało mi się krzyczeć z bólu i bezsilności, mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Pełen wachlarz.
Zakończenie sprawiło, że zostałam z roztrzaskanym serduchem, bałaganem w głowie i ogromną potrzebą jak najszybszego sięgnięcia po kontynuację tej historii. Byle do września... 😅