Dziennik uwodziciela recenzja

Søren Kierkegaard - duński filozof głoszący poglądy filozofii egzystencjonalnej. Pochodził z niezwykle religijnej rodziny i prawdopodobnie stąd jego zainteresowania teologią. Religijne istnienie jednostki według filozofa to nieustanny proces rozwoju. Sam Kierkegaard nazywa siebie „Sokratesem chrześcijaństwa”, gdyż analogicznie do tego jak rozumował jego poprzednik, uważał że na przeszkodzie w dążeniu do mądrości stoi bezsprzeczne przekonanie człowieka o posiadaniu całkowitej wiedzy.

Znając dzieciństwo, dorastanie i podwaliny twórczości filozofa trudno nie zauważyć, jak bliskie są rozważania bohatera historii z dziedziną filozofii poddawaną analizie przez Kierkegaarda.

„Dziennik uwodziciela” to historia Johannesa, młodego mężczyzny, z premedytacją i uporem dążącego do zdobycia serca młodej, pięknej Kordelii. Johannes to postać niezwykle utalentowana, osobowość narcystyczna, który w sposób perfekcyjny prowadzi sztukę uwodzenia.

Uczuciami, które budzi w nim Kordelia, w wyrafinowany i wirtuozerski sposób dzieli się z czytelnikiem. Ani przez chwilę nie wątpi, że jego niezwykłe umiejętności w sztuce uwodzenia mogą zakończyć się fiaskiem. Cierpliwie, krok po kroku zdobywa względy dziewczyny, delektując się każdym kolejnym zwycięstwem. W drodze do uwiedzenia sięga do podstępnych intryg i pokerowych zagrywek, nie dostrzegając w tym nic nieetycznego. Ekscytacja zdobywcy trwa do momentu uzyskania zamierzonego celu. Wraz ze zdobyciem ofiary kończy się jego fascynacja obiektem uprzednich starań. Wszystko, z zakończeniem związku włącznie, jest u niego z góry i w najmniejszych detalach zaplanowane.

„Dziennik uwodziciela” to książka która bezsprzecznie zmusza do refleksji. Dla jednego postać Johannesa może stać się niedoścignionym wzorem do naśladowania, dla drugiego będzie to bohater bulwersujący.

W historii tej wyraźnie odbijają się poglądy Sørena Kierkegaarda. Estetykę przeciwstawia etyce, które na wyższym poziomie zostają przekształcone w różnicę pomiędzy dobrem a złem.

Patetyczny, poetycki i wyszukany język sprawia, że czytanie tego dzieła jest prawdziwą ucztą dla ducha.