Dziennik Bridget Jones recenzja

Za książkę Helen Fieldig zabrałam się stosunkowo dawno, a pamiętam ją, jakbym czytała ją tydzień temu. Nawet zakupiłam sobie jeden egzemplarz do mojej biblioteczki, aby móc w każdej chwili do niej wrócić.
Ta powieść opowiada o losach współczesnej angielskiej kobiety; o jej dylematach i marzeniach o szczęśliwym, normalnym życiu. Właściwie jest to pamiętnik trzydziestolatki, kóra pali, nadużywa alkoholu, ma problemy z facetami, nadwagę oraz sama ze sobą. To że bohaterka nie jest idealna sprawia, że wiele kobiet utożsamia się z Bridget i wchodzi w jej świat z uśmiechem na twarzy i zabawą.
Muszę przyznać, że strasznie polubiłam główną bohaterkę - to nieporęczna, zabawna, lekko skołowana osoba, która nie potrafi sobie poradzić - choćby z fryzurą na daną okazję. Pani Helen stworzyła genialną postać, która nie raz sprawiła, że prawie popłakałam się ze śmiechu. A to zapewne z powodu charakteru Jones, który jest jedyny w swoim rodzaju. Czytałam o sytuacjach, jakie jej się przydarzyły i zastanawiałam się: "Skąd ona się wzięła?" Ale właśnie ta, w pewnym sensie roztrzepanie, mnie u Bridget urzekło.
Można by powiedzieć, że świat, który stworzyła Fieldig ocieka feminizmem i ironią. I rzeczywiście taka jest książka - trochę nie branie życia na poważnie. Wystarczy pogłębić się w wypowiedziach przyjaciół Jones, którzy nie jednokrotnie najeżdżają na płeć brzydką, czasami bez powodu, aby ot tak, poprawić sobie humor. Różnorodni bohaterowie, którzy również potrafią rozbawić czytelnika, są na pewno zaletą tej książki.
W książce autorka wyraźnie zarysowała problemy głównej postaci, z którymi boryka się dużo współczesnych kobiet w tym samym wieku. Jednym z czołowych jest na pewno - waga, a raczej idealne wymiary. Czasami minusami jej osiągnięcia jest efekt jojo, który tutaj również jest przytoczony. Kolejnym jest nałogowe palenie i to, jak trudno jest rzucić to świństwo. To wszystko jest ujęte w humorystyczny sposób, np. liczenie kalorii i fachowość jaką wyrobiła sobie Jones w tej dziedzinie:)
Z drugiej jednak strony - Helen przedstawiła kobietę, która nie ma do końca poważnych problemów i martwi się tylko o facetów i wygląd. Pokazuje jej determinację w związku z poszukiwaniem "tego jedynego", a przecież kobiety są taki samodzielne - jedno mija się z drugim.
Mimo kilu wad, Bridget po prostu nie da się nie lubię - nie jest smutna, żyje pełnią życia, cieszy się, kiedy odnosi sukces, jest zakłopotana i krytyczna wobec samej siebie. W końcu każdy z nas nie jest nieomylny, idealny i ma jakieś tam swoje grzeszki.
Podsumowując, chciałabym polecić tą książkę płci pięknej, która nie jest zbytnio wymagająca i patrzy na życie z przymrużeniem oka, lekką ironią i zabawią; albo po prostu kobietą, które są zmęczone swoim życie i pragną od tego uciec w samotny wieczór (obowiązkowo: tabliczka czekolady, albo inne smakołyki;P).