Dziedziczka łez recenzja

Czy znacie sagę drozdowską autorki Katarzyny Drogi? Ja dopiero poznałam ją od drugiego tomu, czyli od "Dziedziczki łez". Historia opisana w tej książce opowiada o ciężkich losach bohaterów żyjących w pierwszej połowie dwudziestego wieku. Tak więc jeśli lubicie takie historyczne klimaty w powieściach, to zapraszam na recenzję!


Konstancja najlepiej czuje się w polskim dworze w Drozdowie, wiodąc tam spokojne życie. Z kolei jej przybrana córka Zula pragnie wyzwań, marząc o studiach medycznych i o zamążpójściu za mężczyznę, którego kocha. Dziewczyna patrzy z nadzieją w przyszłości i jednocześnie interesuje ją tajemnica swojego pochodzenia. Czy uda się Zuli zrealizować swoje marzenia? Jakie niespodzianki czekają ją w dorosłym życiu?


W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Rozdziały są dość długie, każdy ma swój tytuł. Jak przystało na powieść historyczną z wątkami obyczajowymi, jest w niej zawartych wiele historycznych wydarzeń mających miejsce w latach 1918-1944. Tak więc opisane są losy ludzi żyjących w czasach przedwojennych oraz wojennych, które były bardzo okrutne i ciężkie. Nie zabrakło w tym wszystkim również postaci historycznych. Autorka bardzo dokładnie opisała życie panujące w pierwszej połowie dwudziestego wieku, oprócz ważnych wydarzeń historycznych mających miejsce w tamtych latach, z książki tej można dowiedzieć się wiele ciekawych rzeczy o modzie panującej wtedy, szczególnie strojach i fryzurach. Powieść ta opisuje również bardzo interesujący wątki obyczajowe, które rozgrywają się w spokojnej wsi oraz w Warszawie. Zostały opisane bliższe i dalsze relacje rodzinne oraz wątki miłosne Zuli, opisujące gorszą stronę tego uczucia oraz wiążącą się z nią samotność. Na szczęście w książce tej są też lepsze momenty, opisujące tę szczęśliwą miłość. Oprócz miłosnych zawirowań główna bohaterka doświadczyła też wielkich wrażeń związanych ze swoją pracą lekarki. Poznała ciężkie warunki, w jakich żyli biedni ludzie oraz okropne choroby, ma które chorowali. Zakończenie książki jak dla mnie było z jednej strony szczęśliwe, jednak nie do końca wyjaśniły się wszystkie sprawy.


"Dziedziczka łez" jest piękną powieścią historyczną, w której zawarte są bardzo interesujące wątki obyczajowe, w szczególności te miłosne. Jej akcja dzieje się podczas ciężkich przedwojennych, a także wojennych czasów. Bardzo miło spędziłam czas z tą książką, bo dzięki niej przypomniałam sobie o wielu bardzo istotnych zdarzeniach historycznych oraz dowiedziałam się wielu ciekawostek związanych z tamtymi czasami. Tak więc bardzo spodobał mi się ten tom sagi drozdowskiej i żałuję, że nie przeczytałam pierwszej części. Jeśli pojawi się kolejna, to z pewnością po nią sięgnę.