Dziedzictwo zbrodni recenzja

"Jedziemy na tym samym wózku, napędzanym przez nienawiść do wroga."

Dominik wraz z ojcem są płatnymi zabójcami. Dostają duże zlecenie na rodzinę Grabowskich. Jednak wszystko nie do końca wychodzi tak jak zaplanowali. Ucieka córka, Marysia Grabowska. Mężczyźni próbują złapać dziewczynę, ale w międzyczasie dzieje się coś co stawia chłopaka przed zupełnie innym zadaniem. Okazuje się, że zarówno Marysia jak i Dominik, mimo że pochodzą z zupełnie różnych światów mają coś wspólnego. Tę dwójkę połączy pragnienie zemsty, a przecież nic tak nie zbliża jak wspólny wróg...

Akcja tej powieści toczy się bardzo szybko. Jest sporo brutalnych i krwawych scen. Emocje wzrastają z każdym rozdziałem. Główny wątek przeplatany jest retrospekcjami przedstawiającymi to co doprowadziło obie strony (ofiary i oprawcę) do momentu, w którym się aktualnie znajdują. Życiowe zawirowania, problemy finansowe często skłaniają człowieka do rzeczy, o których normalnie nawet by nie pomyślał. Silne emocje, pozorny brak innej drogi czy słaby charakter mogą być przyczyną nieodwracalnych w skutkach decyzji.

Główne postaci są świetnie nakreślone. Początkowy podział na dobrego i złego bohatera z biegiem czasu zaciera się. Działając razem zaczynają przejmować swoje cechy. Marysia do tej pory ułożona, grzeczna dziewczyna z bogatego domu pokazuje pazur. Nie jest nieporadną, rozpieszczoną córeczką tatusia. Umie o siebie zadbać, podejmować szybkie często niebezpieczne decyzje. Z drugiej strony Dominik, chłopak, który od wczesnych lat młodzieńczych obcuje ze złem, przekracza granice prawa nagle w pewnym sensie zmienia front. Nadal ma zadanie do wypełnienia jednak budzi się w nim jakieś głębsze uczucie. Poczuwa się odpowiedzialny za dziewczynę. Stara się zapewnić jej względne bezpieczeństwo. Relacja między nimi nabiera rumieńców. Zacieśnia się więź choć nadal oboje walczą z emocjami.

Cieszę się jednak, że ta relacja nie poszła za daleko. Rozwijała się dość szybko i zaczynałam się bać, że ostatecznie zrobi się z tego romans. Na szczęście tak się nie stało. Proporcje nie zostały zachwiane, przez co do końca miałam ogromną przyjemność z czytania. Jeśli chodzi o samo zakończenie to również mi się podobało. Bez zbędnego idealizowania i sztucznych happy endów, za to realnie odzwierciedla sytuację bohaterów.

Na co dzień nie czytam powieści sensacyjnych. Tutaj po pierwsze moją uwagę skupiła niezwykle hipnotyzująca i dająca do myślenia okładka, ale zaintrygował mnie również opis. Z racji tego, że nie znałam wcześniej twórczości Autora postanowiłam spróbować i nie rozczarowałam się. To była naprawdę świetna, dynamiczna historia.
Polecam!