Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera recenzja

Jeszcze 100 lat temu nikt na świecie nie miał pojęcia o zaburzeniach jakimi są autyzm czy zespół Aspergera. Natomiast ludzie nimi obciążeni istnieli zapewne od zawsze. Pewnie byli uważani za osoby upośledzone bądź dziwolągi. Podobnie ma się sytuacja z ADHD - dzieci nadpobudliwe, nad którymi za żadne skarby świata nie idzie zapanować były zawsze. Miałam takich kolegów w klasie, ale 25 lat temu nikt nie traktował ich jako dotkniętych zaburzeniem, ale jako łobuzy, których nienawidzili zarówno nauczyciele jak i rodzice innych dzieci.

W swoim najnowszym reportażu znakomity jak zawsze Jacek Hołub pochyla się nad problemem wychowania dzieciaków z ww. zaburzeniami. Czyni to bardzo realistycznie, ponieważ poprzez przedstawienie zapisu rozmów z rodzicami dzieci dotkniętych autyzmem, zespołem Aspergera oraz ADHD. Mamy okazję dowiedzieć się nie tylko jak potwornie trudne jest życie z takim dzieckiem, ale także jak długą drogę muszą przejść rodzice aby zdiagnozować swoje dziecko, które cierpi często na tak poważne zaburzenia, że prawie niemożliwe jest jego funkcjonowanie w społeczeństwie.

Książkę czyta się błyskawicznie, gdyż jest bardzo ciekawa. Zarazem dla mnie była to lektura bardzo trudne i dała mi dużo do myślenia. Nie tylko nie posiadam dzieci, ale również nie mam za grosz do nich cierpliwości. Mówię tutaj oczywiście o zdrowych dzieciach. Tymczasem rodzice bohaterów "Niegrzecznych" cierpliwości mają tyle co piasku na pustyni. Nie mogłam wyjść z podziwu, skąd ci ludzie biorą w sobie tyle siły aby każdego dnia tłumaczyć mln razy swoim dzieciom otaczający świat, którego one nie rozumieją, a także aby walczyć o ich przyszłość.

"Niegrzeczne" uświadamia nam również, że chociaż w Polsce pięknie mówi się o prawie do życia dla osób niepełnosprawnych, to w zasadzie państwo nie ma im jak i ich rodzicom nic do zaoferowania. Aby dostać się do specjalisty - trzeba odczekać kilka miesięcy w kolejce. Aby dziecko mogło rozpocząć rehabilitację albo psychoterapię - trzeba odczekać kilka miesięcy. A opieka wytchnieniowa,? Ona w zasadzie nie istnieje, a powinna bo przecież rodzice chorego dziecka też mają prawo pójść do kina czy wyskoczyć do znajomych. Rodzice wielu tytułowych "Niegrzecznych" walczą z systemem, różne formy terapii finansują samodzielnie, natomiast ich życie osobiste w zasadzie nie istnieje. To smutne, ale niestety prawdziwe.

"Niegrzeczne" to pozycja szczególna - potrzebna i wyjątkowa dlatego uważam, że każdy z nas powinien ją przeczytać!