Dobra koleżanka recenzja

„Dobra koleżanka” Freidy McFadden to thriller psychologiczny, który zabiera nas do korporacyjnego świata pełnego sekretów, niedopowiedzeń, manipulacji i dwuznacznych relacji.

Główne bohaterki, Dawn Schiff i Natalie Farrel, mimo że pracują razem, są jak dwa bieguny: Natalie to pewna siebie, towarzyska specjalistka od sprzedaży, a Dawn – introwertyczna księgowa, postrzegana przez kolegów z biura jako osoba dziwna i nieco wycofana. Dawn jest znana ze swojej skrupulatnej rutyny – pojawia się zawsze o 8:45, trzyma się sztywno ustalonego harmonogramu i unika kontaktów towarzyskich. Dlatego niepokój zaczyna narastać, gdy Dawn pewnego dnia nie pojawia się w pracy. Jej zniknięcie jest zaskakujące i na tyle nietypowe, że Natalie zaczyna się zastanawiać, co mogło się stać. Sytuacja jednak komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Natalie odbiera tajemniczy telefon, który zdaje się być związany z losami Dawn.

Czemu obowiązkowa Dawn nie przyszła do pracy? Czy Natalie uda się wyjść z tego cało?

McFadden stawia na dynamiczną narrację, dzieląc ją między perspektywy Dawn i Natalie, co nadaje fabule tempa i pozwala nam lepiej zrozumieć każdą z bohaterek. Dzięki tej strukturze mamy okazję zobaczyć dwie zupełnie odmienne osobowości – Natalie, pewną siebie, przebojową i atrakcyjną, oraz Dawn, introwertyczną i oddaloną od życia towarzyskiego. Każda z nich ma swoje motywy, sekrety i pragnienia, które w miarę czytania odkrywają się powoli przed nami, a atmosferę podejrzliwości rośnie.

W powieści mocno obecny jest motyw prześladowania, który autorka pokazuje jako proces wyniszczający psychicznie i pozostawiający trwałe ślady w człowieku. To istotny temat, który wpleciono subtelnie, a jednocześnie na tyle wyraziście, by prowokował do refleksji nad wpływem drobnych na pozór zachowań na życie innych. Książka bada też granicę między przyjaźnią a rywalizacją, pozorami a rzeczywistością oraz tym, co jesteśmy gotowi zrobić, aby chronić swoje sekrety.

Choć zakończenie nie zaskoczyło mnie tak bardzo, jak się tego spodziewałam, całość lektury okazała się angażująca i pełna napięcia. Autorka umiejętnie manipuluje naszymi oczekiwaniami, podsuwa fałszywe tropy i zmusza do zastanowienia się, kto jest prawdziwą ofiarą, a kto sprawcą. McFadden potrafi przyciągnąć uwagę odbiorcy dzięki krótkim rozdziałom i lekkiemu stylowi pisania, co sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie. A akcja, która z każdą stroną nabiera rozpędu, staje się coraz bardziej wciągająca.

„Dobra dziewczyna” to świetny i angażujący thriller psychologiczny, który warto poznać jeśli lubicie wielowarstwowe historie, w których kluczową rolę odgrywają postaci, ich motywacje i skomplikowana psychologia 🔥.

W moim prywatnym rankingu „Dobra koleżanka” jest oczko wyżej niż „Skazany”, jednak zdecydowanie to „Pomoc domowa” podobała mi się najbardziej ☺️.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @czwartastronakryminalu (współpraca reklamowa) 🩷.