We wspolnym rytmie recenzja

To już moja piąta książka Jojo Moyes i z wielką niechęcią muszę przyznać, że nie należy ona do najlepszych. Wydaje mi się, że nic nie dorówna jej książce "Razem będzie lepiej"; teraz próbuję na próżno szukać tej mieszanki wybuchowej w jej nowych powieściach.

Natasha jest ambitną, młodą prawniczką. Pracą rekompensuje sobie nadchodzący rozwód. Sarah jest 14-latką, której jedyny opiekun - jej dziadek, znajduje się w ciężkim stanie w szpitalu. Pewnej nocy się spotykają i od tamtej pory będą na siebie skazane. Wśród wzajemnych pretensji, braku zaufania i własnych, skrywanych uczuć będą musiały odnaleźć kompromis.

"(...) Chodzi o dwa umysły, dwa serca, które próbują odnaleźć równowagę. Chodzi o to, co dzieje się pomiędzy wami."

Na pierwszym planie, co było mocno denerwujące Moyes umieściła nie bohaterów, lecz różne techniki doskonalenia koni. Interesujące, prawda? Ironizuję oczywiście, bo to mnie obchodzi, tak bardzo jak błoto na czyimś bucie. Wiedziałam, że będzie o koniach, ale bez przesady! Konie, a mianowicie jeden koń Boo jest głównych bohaterem i nie robię sobie jaj, uwierzcie. I chociaż polubiłam zwierzę (w przeciwieństwie do jego właścicielki), to po krótkim czasie miałam go serdecznie dość.

A teraz poboczni bohaterowie, czyli ludzie. Nie, to nie jest zabawne.
Natasha, pracoholiczka, nadęta paniusia, której ulubionym zajęciem jest użalanie się nad sobą i obwinianie innych. Owszem jej i Maca związek się rozpadł, ale oboje byli tak samo winni! Ta jednak tego nie widziała. I o tyle, co Mac był w stanie iść na jakiś kompromis, to ta już od razu się bzdyczyła, by pokazać całemu światu jaka jest pokrzywdzona.
Sarah to obsesyjnie zakochana w swoim koniu gówniara. Owszem lekko nie miała w życiu, ale to dziecko chociaż ma 14 lat jest tak oderwane od rzeczywistości, że w pewnym momencie nie wiedziałam czy jest upośledzona. Na początku było mi jej żal, ale później wkurzała mnie tymi swoimi fochami, brakiem manier i ogłady, oraz wdzięczności. Ani jednego słowa "dziękuję"! I to ma być "dobry dzieciak"?!

Nudna, nic niewnosząca do życia książeczka. Lepiej by służyła jako papier toaletowy.