Stan splątania recenzja

Stan splątania... opowieść o dwuch światach. Pierwszy świat jest młody ciałem i duchem lecz ich cele skupione są wyłączne na celu materialnym. Zdobyciu jak największej liczby punktów i dostanie się do dobrego liceum. W szkole na przerwach nie mają ze sobą zupełnie nic innego. Łączy ich jedynie 45 minut każdej lekcji mimo, iż mieszkają na jednym osiedlu.
Natomiast drugi świat jest młody duchem ale stary ciałem, które już nie pozwala na zbyt wiele uciechy. Żyją ze sobą w zgodzie z zamkniętym metalową bramą ośrodku dla osób starszych. Umilają sobie na wzajem czas rozmawami i wspólnymi zajęciami.
W pewnym momencie te dwa światy się łączą a odczucia są zupełnie inne.
Starsi ludzie bardzo cieszą się z możliwości rozmowy i spotkania się z młodymi ludźmi lecz w drugą strone jest zupełnie inaczej. Młodzi wstydzą się i brzydzą się ich widokiem.

Jednak jak to w życiu jest z czasem człowiek przechodzi różne stany i momenty swojego życia. Z dnia na dzień czlowiek uczy się czegoś nowego niezależnie od wieku.

Losy tych dwóch różnych a jednak podobnych grup ludzi łączą się i plączą na dłużej. Bywają tu chwile lepsze i gorsze. Irytujące i wzruszające. Dwie grupy, które w pewnym momencie nie mogą bez siebie żyć, ponieważ każdy dla drugiego niesie jakąś nadzieje w życiu. Starsi którzy już tak dużo przeżyli potrafią przekazać tak wiele potrzebnych informacji. Może nie na pierwszy rzut oka ale po dogłębnej analizie bardzo przedatne. Natomiast osoby starsze bardzo czesto lubią poznawać nowinki z życia, w której często nie uczestniczą przez wiek czy brak dostępu.

Elogia, Jermina i Bertram to zupełne przeciwieństwo Leny, Marii oraz Miłosza a jednak ich losy łączą się i plączą w wielu sferach.

Książka sama w sobie porusza bardzo ciężkie tematy o których tak naprawdę nie mówi się głośno.
Ludzie starsi często porzuceni w domach opieki chcący kontaktu z rodziną dla, której w tych czasach pogoni za dobrem materialnym są ciężarem.

Opowieść w pewnych momentach bardzo mnie denerwowała ale to ze względów czysto rodzinnych i własnego doświadczenia.
Mając tyle lat co młodzi bohaterowie książki musiałam opiekować się osobą starszą po wylewie. Przez co książka otworzyła stare rany i braki w sercu i otoczeniu.

Nie każdy ma tą możliwość kontaktu z dziadkami czy rodzicami. Wiec jeżeli już ma taką możliwość powinien to wykorzystać. I ta książka właśnie ukazuje tą głębię i sens.

Moim zdaniem książka, może nie cała ale jej fragmenty powinna być lekturą szkolną i nie tylko ponieważ wielu dorosłym też przyda się ta książka aby odnaleźć sens w każdym dniu bez względu na samą prace. Bo człowiek nie powinien żyć samą pracą.

Ig: ksiazki_moja_perspektywa